(a. i.) : bunama, bunaklık.

iz. ar. [zebân-zedî: âtâh] Bunama, ihtiyarlıktan alıklaşma, bunaklık: ateh getirmek = ma‘tûh olmak; kendisine ateh gelmiş.

اَلْعَتْهُ [el-'ath] ('ayn’ın fethi ve tâ’nın sükûnuyla) ve اَلْعُتْهُ [el-'uth] ve اَلْعُتَاهُ [el-'utâh] ('ayn’ların zammıyla) Bir adamın 'aklına noksân gelmek ma’nâsınadır ki ekserî pek pîrlikten olur, Türkîde bunamak ta’bîr olunur; 'alâ-kavlin 'akl ve şu’ûru mefkûd ve zâ’il olmak yâhûd seme ve medhûş olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عُتِهَ الرَّجُلُ عَلَى الْمَجْهُولِ عَتْهًا وَعُتْهًا وَعُتَاهًا فَهُوَ مَعْتُوهٌ أَيْ نَقَصَ عَقْلُهُ أَوْ فُقِدَ أَوْ دُهِشَ Ve 'ilm tahsîline pek düşkün olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عُتِهَ فِي الْعِلْمِ إِذَا أُوْلِعَ بِهِ وَحَرَصَ عَلَيْهِ Ve bir adamın kelâmını herkese nakl ve hikâye eylemekle onu âzürde kılmağa mütehâlik olmak ma’nâsınadır; yukâlu: عُتِهَ فِي فُلَانٍ إِذَا أُولِعَ بِإِيذَائِهِ وَمُحَاكَاةِ كَلَامِهِ

vn. & s. A being or becoming imbecile from age; imbecility, dotage.

اَلْعُتْهُ [el-'uth] ('ayn’ın zammı ve tâ’nın sükûnuyla) مَعْتُوهٌ [ma’tûh] olmak, Ebû 'Ubeyd bunu fi’li gelmeyen masdarlar arasında zikr eylemiştir.