(a. i.) : ışık. (bkz. : nûr, ziyâ’).

Şârih der ki 'inde’l-ba’z عَبٌّ ['abb] soluk almayarak bir nefeste içmek ma’nâsındır, ve aglebi budur, hattâ “الْكُبَادُ مِنَ الْعَبِّ” hadîsinde şürrâh bununla tefsîr eylemiştir. Ya’nî “ciğer ağrısı suyu bir nefeste içmekten 'ârız olur.” Kezâlik “مُصُّوا الْمَاءَ مَصًّا وَلاَ تَعُبُّوا عَبًّا” hadîsinde dahi اَلْعَبُّ شُرْبُ الْمَاءِ بِلاَ تَنَفُّسٍ 'ibâretiyle müfesserdir. Zâhiren mü’ellifin أَوْ تَابَعَهُ أَوْ كَرَعَهُ 'ibârelerinde soluk almaksızın içmek mefhûmlarında dâhil yâhûd lâzımdır. İntehâ. Ve عَبُّ الشَّمْسِ ['abbu’ş-şems] Güneşin pertev ve ziyâsına denir. Bunda bâ’nın tahfîfiyle de câ’izdir, zîrâ عَبْوٌ ['abv] lafzından mankûs olur, دَمٌ [dem] ve يَدٌ [yed] gibi. Ve عَبْوٌ ['abv] ziyâ ma’nâsınadır. Ve عَبٌّ ['abb] Kova inip suya daldıkta seslenmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَّتِ الدَّلْوُ عَبًّا إِذَا صَوَّتَتْ عِنْدَ غَرْفِ الْمَاءِ

اَلْعُبُّ [el-'ubb] ('ayn’ın zammıyla) رُدْنٌ [rudn] ma’nâsınadır ki libâs yeninin dibine denir ki koltuk tarafına gelen ucudur.

s. Light.

s. A drinking, sipping.

اَلْعَبُّ [el-'abb] ('ayn’ın fethi ve bâ’nın teşdîdiyle) Suyu güvercin gibi eğilip ağızla içmek; yukâlu: عَبَّ الْمَاءَ يَعُبُّ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve fi’l-hadîsi: “اَلْكُبَادُ مِنَ الْعَبِّ” Ya’nî ciger ağrısı suyu vech-i mezbûr üzere içmedendir, güvercin suyu عَبٌّ ['abb] tarîkiyle içtiği gibi. Çârpâlar içtiğine dahi عَبٌّ ['abb] derler.