اَلْعُبُولُ [el-'ubûl] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلْعَبَلُ [el-'abel] (fethateynle) Bunlar da عَبَالَةٌ ['abâlet] ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّيْءَ عُبُولًا وَعَبِلَ عَبَلًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَالرَّابِعِ إِذَا ضَخُمَ

اَلْعَبِلُ [el-'abil] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) İri ve dürüşt nesneye denir; bâb-ı râbi’den ism-i fâ’ildir.

اَلْعَبْلُ [el-'abl] (طَبْلٌ [tabl] vezninde) İri ve yumru nesneye denir, عَبَالَةٌ ['abâlet]ten vasftır, insânda fî-zâtihi kemikleri iri kalın gövdeli adama denir. Mü’ennesi عَبْلَةٌ ['ablet]tir, cem’i عِبَالٌ ['ibâl]dir, حِبَالٌ [hibâl] gibi; yukâlu: رَجُلٌ وَبَعِيرٌ عَبْلٌ وَنَاقَةٌ عَبْلَةٌ أَيْ ضَخْمٌ Ve عَبْلٌ ['abl] Masdar olur, ağacın yaprağını silkmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّجَرَةَ عَبْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَتَّ وَرَقَهَا Ve oka مِعْبَلَةٌ [mi’belet] dedikleri yassı ve uzun temren geçirmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ السَّهْمَ إِذَا جَعَلَ فِيهِ مِعْبَلَةً Ve geri redd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّيْءَ إِذَا رَدَّهُ Ve alıkomak ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَهُ إِذَا حَبَسَهُ Ve kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَهُ إِذَا قَطَعَهُ Ve bir nesneyi alıp iletmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ بِهِ إِذَا ذَهَبَ بِهِ

اَلْعَبْلُ [el-'abl] (طَبْلٌ [tabl] vezninde) İri ve yumru nesneye denir, عَبَالَةٌ ['abâlet]ten vasftır, insânda fî-zâtihi kemikleri iri kalın gövdeli adama denir. Mü’ennesi عَبْلَةٌ ['ablet]tir, cem’i عِبَالٌ ['ibâl]dir, حِبَالٌ [hibâl] gibi; yukâlu: رَجُلٌ وَبَعِيرٌ عَبْلٌ وَنَاقَةٌ عَبْلَةٌ أَيْ ضَخْمٌ Ve عَبْلٌ ['abl] Masdar olur, ağacın yaprağını silkmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّجَرَةَ عَبْلًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا حَتَّ وَرَقَهَا Ve oka مِعْبَلَةٌ [mi’belet] dedikleri yassı ve uzun temren geçirmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ السَّهْمَ إِذَا جَعَلَ فِيهِ مِعْبَلَةً Ve geri redd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ الشَّيْءَ إِذَا رَدَّهُ Ve alıkomak ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَهُ إِذَا حَبَسَهُ Ve kesmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَهُ إِذَا قَطَعَهُ Ve bir nesneyi alıp iletmek ma’nâsınadır; yukâlu: عَبَلَ بِهِ إِذَا ذَهَبَ بِهِ

a. (fem. عبلە) 1. Stout, thick (thing). 2. Stout-limbed (man or beast).

اَلْعَبَلُ [el-'abel] ('ayn’ın ve bâ’nın fethiyle) Saçak. Ve her kıvrılmış olan yaprağa dahi عَبَلٌ [‘abel] derler, أَرْطَى [ertâ] yaprağı ve أَثْلٌ [esl] yaprağı ve طَرْفَاءُ [tarfâ’] yaprağı ve bunlara şebîh olan ağaçların yaprağı gibi.

اَلْعَبْلُ [el-'abl] ('ayn’ın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Fermûde ma’nâsına; yukâlu: رَجُلٌ عَبْلٌ الذِّرَاعَيْنِ أَيْ ضَخْمُهُمَا وَفَرَسٌ عَبْلٌ الشَّوى أَيْ غَلِيظُ الْقَوَائِمِ Ve عَبْلٌ ['abl] Bükmeğe dahi derler; yukâlu: عَبَلْتُ الْحَبْلَ عَبْلًا إِذَا قَتَلْتَهُ Ve عَبْلٌ [‘abl] Ağaç yaprağın silkmeğe dahi derler; yukâlu: عَبَلْتُ الشَّجَرَةَ أَعْبِلُهَا عَبْلًا إِذَا حَتَتَّ وَرَقَهَا Ve حَتٌّ [hatt] hâ’-i mühmele ile yaprak devşirmektir. Ve عَبْلٌ ['abl] Oka temren geçirmeğe dahi derler; yukâlu: عَبَلْتُ السَّهْمَ إِذَا جَعَلْتَ فِيهِ مِعْبَلَةً Ve مِعْبَلَةٌ [ma’belet] namluya derler, 'alâ-mâ se-yecî’u.