(a. i.) : bot. çiçeklerin üreme organı olan san toz. Gubâr-ı tal’ : bot. çiçektozu, fr. pollen.

iz. ar. nba. Çiçeklerin mâye-i zürriyyeti hükmünde olan sarı toz.

اَلطَّلْعُ [et-tal’] (tâ’nın fethiyle) Mikdâr ma’nâsınadır; yukâlu: اَلْجَيْشُ طَلْعُ أَلْفٍ مِقْدَارُهُ Ve hurmâ ağacından ibtidâ zuhûr eden tomurcuğa denir ki birbirine kapaklanmış hurde na’leyn şeklinde olup asl yemiş bunların aralığında dizili ve ucu sivri olur, 'alâ-kavlin ibtidâ çıkan yemişine denir ki kabuğuna كُفُرَّى [kufurrâ] denir, Türkîde kapçık ta’bîr olunur. Ve dâhilinde olan beyâz olmakla إِغْرِيضٌ [igrîd] derler, niteki mâddesinde beyân olundu, eğer hurmâ dişi ise bu yemiş olur ve eğer erkek ise yemiş ulup nişasta gibi bir nesne olur ve be-gâyet tîz râyihası olur ve onunla dişi hurmâya aşı ederler.

اَلطِّلْعُ [et-til’] (tâ’nın kesriyle) إِطِّلاَعٌ [ittilâ’] lafzından ismdir, muttali’ olacak nesneye denir; ve minhu tekûlu: إِطَّلِعَ طِلْعَ الْعَدُوِّ أَيْ أَمْرَهُ الَّذِي يُطَّلَعُ Ve şol yüksek yere denir ki oradan bir nesneye bakılıp muttali’ olunur; yukâlu: نَظَرَ مِنَ الطِّلْعِ وَرَأَى سَوَادَ الْجَيْشِ أَيْ مِنَ الْمَكَانِ الْمُشْرِفِ الَّذِي يُطَّلَعُ مِنْهُ Ve cânib ve nâhiye ma’nâsınadır; tekûlu: كُنْ بِطِلْعِ الْوَادِي أَيْ نَاحِيَتِهِ Bu iki ma’nâda fethateynle de lügattır. Ve etrâfından alçak olup düz ve oturaklı olan arza denir, 'alâ-kavlin câ-be-câ tepeli ve bayırlı yere denir. Ve yılana denir, حَيَّةٌ [hayyet] ma’nâsına. Ve râz ve serîreye ıtlâk olunur; tekûlu: أَطْلَعْتُهُ طِلْعَ أَمْرِي أَيْ أَبْثَثْتُهُ سِرِّي

s. 1. The flower-bud of the date-palm. 2. Pollen, especially of the date-palm. 3. A commanding eminence.

s. Accurate knowledge, intelligence.

اَلطِّلْعُ [et-til’] (tâ’nın kesri ve lâm’ın sükûnuyla) Muttali’ olacak nesne ma’nâsına ismdir; tekûlu minhu: إِطَّلِعْ طِلْعَ الْعَدُوِّ أَيْ سِرَّهُ Ve طَلْعٌ [tal’] (tâ’nın fethi ve kesriyle) Derenin çıkacak yeri.

اَلطِّلْعُ [et-til’] (tâ’nın kesri ve lâm’ın sükûnuyla) Muttali’ olacak nesne ma’nâsına ismdir; tekûlu minhu: إِطَّلِعْ طِلْعَ الْعَدُوِّ أَيْ سِرَّهُ Ve طَلْعٌ [tal’] (tâ’nın fethi ve kesriyle) Derenin çıkacak yeri.