(a. i.) : 1) isteme, istenme, dileme. 2) istek. Arz 0 taleb : aranan [eşya] ve piyasaya çıkarılan [eşya] , fr. offre et demande. (bkz. : mürâvede).

iz. ar. 1. İsteme, dileme, arama cüst u cû hakkını talep ediyor; talebi vukûunda iâde etmek üzere âriyeten aldım. 2. Arzu, hâhiş, meyl, rağbet: Allâh’ın rızâsını talep ediyorum; dünyada başka bir talebim yoktur.

اَلطَّلَبُ [et-taleb] (fethateynle) İstemek ma’nâsınadır; yukâlu: طَلَبَهُ طَلَبًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا حَاوَلَ وُجُودَهُ وَأَخَذَهُ Ya’nî “O nesnenin bulunmasını ve almasını istedi.” Ve meyl ve ragbet eylemek ma’nâsınadır; tekûlu: طَلَبَ فُلاَنٌ إِلَيَّ أَيْ رَغِبَ Ve ıraklaşmak, tebâ’ud ma’nâsınadır; yukâlu: طَلِبَ الرَّجُلُ طَلَبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَبَاعَدَ

اَلطِّلْبُ [et-tilb] (tâ’nın kesriyle) Hâssaten tâlib-i nisvân olan kişiye denir; yukâlu: هُوَ طِلْبُ نِسَاءٍ أَيْ طَالِبُهُنَّ Cem’i أَطْلاَبٌ [atlâb] gelir ve طِلَبَةٌ [tilebet] gelir عِنَبَةٌ ['inebet] vezninde. Ve طِلْبٌ [tilb] (tâ’nın kesriyle) ve طِلْبَةٌ [tilbet] (hâ’yla) Matlûbe ve ma’şûka olan hatuna denir; yukâlu: هِيَ طِلْبُهُ وَطِلْبَتُهُ إِذَا كَانَ يَهْوَاهَا

vn. & s. 1. A desiring, wishing, longing for. 2. An asking. 3. A seeking, a striving for, a looking for.

s. pl. of طالب, q. v.

a. (pl. طلبا) Very desirous or diligent in seeking.

اَلطَّلَبُ [et-taleb] (fethateynle) Dilemek; yukâlu: طَلَبْتُ الشَّيْءَ طَلَبًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Ve طَلَبٌ [taleb] طَالِبٌ [tâlib]in cem’i dahi gelir.