i. Taramaktan hâsıl olan pürüz.

iz. ar. [fa. تراز terâz’dan muarreb] 1. İpek ve sırma ile işleme, nakış, esvâba nakış ile yapılan süs. 2. Zîb, zînet, revnâk. 3. Üslûb, reviş, tarz. 4. Herkesin gözüne çarpacak güzel bir fikri hâvî ibâre-i muhtasara ve mâni‘dâr: devlet-i aliyye-i osmâniye’nin arması. “المستند بتوفیقات الربانیه ملك الدولة العلیة العثمانیه el-müstenidü bi-tevfîkâti’r-rabbâniyye meliküd-devletilaliyyeti’l-osmâniyye” tırâzıyla mübecceldir. Fr. Devise. ≡ sıf. fa. [doğrusu: terâz. str. de bulunur.] 1. Donatan, süsleyen, süs veren: بزم طراز bezm-i tırâz = meclis-ârâ. 2. Düzelten, nizâma koyan, yapıp yakıştıran: şâir-i bedî‘a-tırâz; ressâm-ı bedâyi‘-tırâz. [bu lügatın lisânımızda istimâli zâten mezesiz (tatsız, zevksiz) olduğu halde, “harîrî-tırâz” gibi teşbîh makâmında isti‘mâli büsbütün abestir.]

اَلطِّرَازُ [et-tirâz] (tâ’nın kesriyle) Sevb ve libâsın sincefine ve el altısına ve yen kapağına denir ki kumaştan ederler; tirâz-ı Fârisî mu’arrebidir, عَلَمُ الثَّوْبِ ['lemu’s-sevb] ma’nâsına. Ve طِرَازٌ [tirâz] Siyâb-ı fâhire nesc olunan kâr-hâne ve dest-gâha denir; yukâlu: عُمِلَ هَذَا الثَّوْبُ فِي طِرَازِ فُلاَنٍ وَهُوَ الْمَوْضِعُ الَّذِي تُنْسَجُ فِيهِ الثِّيَابُ الْجَيِّدَةُ Ve نَمَطٌ [nemat] ve üslûb ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ عَلَى طِرَازِ ذَاكَ أَيْ نَمَطِهِ Ve hâssatan pâdişâh için nesc olunan câmeye denir. Ve Merv ve Isfahân şehrlerinde birer mahalle adıdır. Ve İsbîcâb kurbünde bir belde adıdır; tâ’nın fethiyle de zebân-zededir.

s. 1. Combings, fibres combed out. 2. An ancient city near the upper Jaxartes in Transoxiana.

s. As تراز, q. v.

a. As تراز, a. q. v.

اَلطِّرَازُ [et-tirâz] (tâ’nın kesriyle) Bezin 'alâmetidir, sincefi gibi meselâ; Fârisîden ta’rîb olunmuştur.