iz. ar. 1. Pişirme, kaynatma, yemek pişirme: bu yemeğin tabhı usûlünü bilmiyorum; etin tabhı mütenevvi‘dir. 2. sy. İlaç kaynatma, ateşte tehyi’e olunacak ilacın hazırlanması. 3. Tuğla ve kiremit ve çini gibi şeylerin mahsus fırınlarında pişirilmesi, yakılması: porselenin tabhı zordur.

اَلطَّبْخُ [et-tabh] (tâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Pişirmek ma’nâsınadır, gerek biryân ve kebâb ve kavurmak cihetiyle ve gerek tencerede pişirmek cihetiyle olsun; yukâlu: طَبَخَ اللَّحْمَ طَبْخًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ وَالثَّالِثِ إِذَا أَنْضَجَهُ

اَلطُّبَّخُ [et-tubbah] (tâ’nın zammıyla قُبَّرٌ [kubber] vezninde) 'Azâb feriştelerine ıtlâk olunur ki tabh-ı ecsâd-ı 'usât u küffâra me’mûrlardır; طَابِخٌ [tâbih] müfredidir.

vn. & s. 1. A cooking; coction. 2. A being cooked. 3. A juice’s being digested and prepared for assimilation in the organs or tissues of an, organism.

s. pl. of طابخ Angels who roast the damned in hell.

اَلطَّبْخُ [et-tabh] (tâ’nın fethi ve bâ’nın sükûnuyla) Pişirmek. Ve gâh olur ki طَبْخٌ [tabh]la matbûhiyyet ma’nâsı murâd olunur; tekûlu: هَذِهِ خُبْزَةٌ جَيِّدَةُ الطَّبْخِ

اَلطُّبَّخُ [et-tubbah] (tâ’nın zammı ve bâ’nın fethi ve teşdîdiyle) Pişiriciler demek olur, طَابِخٌ [tâbih]in cem’idir. Ve gâh olur ki طُبَّخٌ [tubbah]la melâ’ike-i 'azâb murâd olur.