اَلطَّاوُوسُ [et-tâvûs] (طَاغُوتٌ [tâgût] vezninde) Bu ismle ma’rûf kuştur; hüsn ve nadâreti sebeb-i tesmiyedir. Musaggarında طُوَيْسٌ [tuveys] denir hazf-ı ziyâdâtla. Cem’i أَطْوَاسٌ [atvâs] ve طَوَاوِيسُ [tavâvîs] gelir. Ve طَاوُوسٌ [tâvûs] Hüsn ve cemâl sâhibi adama ıtlâk olunur; yukâlu: إِنَّ فُلاَنًا لَطَاوُوسٌ أَيْ جَمِيلٌ Ve gümüşe denir; şârihin beyânına göre Yemen lügatidir; yukâlu: عِنْدَهُ الطَّاوُوسُ أَيِ الْفِضَّةُ Ve şol yere ıtlâk olunur ki onda envâ’-ı nebâtât mevcûd olup kemhâ-yı sebz döşenmiş gibi yemyeşil ola; tekûlu: أَرْضٌ طَاوُوسٌ أَيْ مُخْضَرَّةٌ فِيهَا كُلُّ ضَرْبٍ مِنَ النَّبْتِ Ve tâvûs b. Keysân el-Yemânî tâbi’îndendir.