(“gu” uzun okunur, a. s. ve i. c. : tavâgî, tavâgît) : 1) kayıptan haber yeren, büyücü. 2) şeytan. 3) İslâm’dan önce Mekke’deki Lât ve Uzzâ putları.

اَلطَّاغُوتُ [et-tâgût] (جَالُوتُ [câlût] vezninde ki) kur’ân-ı mübînde vâki’dir, murâd Lât ve ‘Uzzâ dedikleri sanemlerdir. Ve zu’münce gaybdan haber veren kâhine ve şeytâna denir. Ve her dalâlet ve gavâyet re’îsine ve sanemlere ve mutlakan ma’bûd-ı bâtıla ve merede-i ehl-i kitâba ıtlâk olunur. Müfred ve cem’i müsâvîdir, cem’i طَوَاغِيتُ [tavâgît] gelir ve طَوَاغِي [tavâgî] gelir, fi’l-asl tâ’ zâ’ide olduğu için. Ve bu طَغَوْتُ mâddesinden فَلَعُوتٌ [fele’ût]tur, fâ’nın ve lâm’ın fethiyle, aslı طَغَيُوتٌ idi فَعَلُوتٌ [fa’alût] vezninde, yâ’nın bekâsını muhâfaza için 'ayn üzere takdîm olunduktan sonra yâ’nın taharrüküne mebnî elife kalb olunmakla ki vezn-i فَلَعُوتٌ [fele’ût] oldu. Ve ba’zılar dedi ki﴿يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ﴾ الآية kerîmesinden جِبْتٌ [cibt]ten murâd huyeyy b. Ahtab ve طَاغُوتٌ [tâgût]tan murâd Ka’b b. Eşref nâm yehûdîlerdir.

s. & prop. n. (pl. طواغی طواغیت،) 1. A devil, demon. 2. An idol. 3. Name of a certain idol, worshiped by the Arab pagaus of Mekka before Islam. 4. A sorcerer.

اَلطَّاغُوتُ [et-tâgût] (‘alâ-vezni اَلْكَافُور [el-kâfûr]) Gaybden haber veren kâhin ma’nâsına.Ve şeytâna dahi derler. Ve her dalâlet re’îsine طَاغُوتٌ [tâgût] derler gâh vâhid olur, kâlallâhu ta’âlâ: ﴿يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ﴾ (النساء، 60) Ve gâh cem’ olur kâlallâhu ta’âlâ: ﴿أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ﴾ (البقرة، 257) Ve طَاغُوتٌ [tâgût] Her ne denli لَاهُوتٌ [lâhût] vezni üzere ise طَغَى [tagâ]dan maklûbdur ve لَاهُوتٌ [lâhût] gayr-ı maklûbdur, zîrâ bu لَاهtan me’hûzdur, رَغَبُوتٌ [regabût] ve رَهَبُوتٌ [rehebût] menzilesindedir. Ve رَغَبُوتٌ [regabût] meyl ma’nâsına ve رَهَبُوتٌ [rehebût] havf ma’nâsınadır.