(a. cü. tayyib’den) : “iyi ve temiz olsun!” manasınadır.

fl. ar. [tîb’den fiil-i mâzî müfred müzekker gâib olup, zîrdeki duâ tabirinde müsta‘meldir.] İyi ve temiz olsun: طاب ثراه tâbe serâhu = toprağı iyi ve pâk olsun.

اَلطَّابُ [et-tâb] (نَابٌ [nâb] vezninde) ve اَلطِّيبُ [et-tîb] (tâ’nın kesriyle) ve اَلطِّيبَةُ [et-tîbet] (hâ’yla) ve اَلتَّطْيَابُ [et-tatyâb] (تَسْيَارٌ [tesyâr] vezninde) Bir nesne pâkîze ve lezîz ve hoş olmak ma’nâsınadır; yukâlu: طَابَ الشَّيْءُ يَطِيبُ طَابًا وَطِيبًا طِيبَةً وَتَطْيَابًا إِذَا لَذَّ وَزَكَا

interj. May it be pleasant, .

اَلطَّابُ [et-tâb] ve اَلطَّيْبُ [et-tayb] (tâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) ve اَلطَّيِّبُ [et-tayyib] Cümlesi lügattır, bir ma’nâya. 'Ömer b. 'Abdul’azîz’in medhinde eyittiler: “مُقَابَلَ الْأَعْرَاقِ بِالطَّابِ” Ya’nî 'Ömer b. 'Abdul’azîz’in aslı her cihetten gökçektir, ya’nî ata cihetinden 'Ömer b. 'Abdul’azîz b. Mervân b. el-hakem b. Ebi’l-'Âs’dır ve ana cihetinden İbn Ummi 'Âsim bint 'Âsim b. 'Ömer b. el-hattâb’dır. Ve مَقُابَلُ الْأَعْرَاقِ[mukâbelu’l-a’râk] mîm’in zammı ve bâ’nın fethi [ile] حَسَنُ الْوَجْهِ gibidir. Ve أَعْرَاقٌ [a’râk] عِرْقٌ ['irk]ın cem’idir. Ve بِالطَّابِ [bi’t-tâb] مَقُابَلٌ [mukâbel] kelimesine müte’allaktır.