(a. i.) : (bkz. : zamm).

(a. i.) : 1) artırma, katma, ekleme. 2) a. gr. bir harfin mazmum, zammeli {yânî o ile] okunması.

iz. ar. 1. Katma, ilhâk, ilâve: tarlanın bir dönümünü bahçeye zamm ettim. 2. Arttırma, fazla olarak verme: maaşına yüz guruş zamm olundu. 3. İlâve ve ilhâk olunup arttırılan şey: bu evin iki oda zammı var; bin guruş maaş-ı zâtisi, üç yüz guruş da müteferrika nâmıyla zammı vardır. 4. ed. Bir harfin mazmûm yani ötüre [-] ile okunması: zamm-ı kâf ile (كل küll) kelimesi gibi.

اَلضَّمُّ [ed-damm] (dâd’ın fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Bir nesneyi bir şey’e yanaştırıp koşmak ma’nâsınadır; yukâlu: ضَمَّهُ إِلَيْهِ ضَمًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا قَبَضَهُ إِلَيْهِ

اَلضِّمُّ [ed-dimm] ve اَلضِّمَامُ [ed-dimâm] (dâd’ların kesriyle) Dâhiye-i şedîdeye denir. Ve bunun sâd-ı mühmeleden musahhaf olması maznûndur ve sâd-ı mühmele ile savâbdır.

vn. & s. 1. A drawing and hugging to one’s own person. 2. A gathering, collecting together. 3. An adding; also, a sum or quantity added. 4. A pronouncing a consonant in Arabic with the vowel u or in Turkish with u, ü; also, this vowel and its sign (ُ).

اَلضَّمُّ [ed-damm] (dâd’ın fethi ve mîm’in teşdîdiyle) Bir nesneyi bir nesneye koşmak.