iz. ar. cm.: esnâm. Müşriklerin ibâdet ettikleri resm-i mücessem, büt [put], vesen. [bir rivâyette sanem, madenden dökülmüş olanına ve vesen, taş veya ağaçtan yontulmuşuna derlerdi.] || mc. Güzel şahıs, dilber, mahbûbe.

اَلصَّنَمُ [es-sanem] (sâd’ın ve nûn’un fethiyle) Râyiha bed ve çirkîn olmak ma’nâsına masdar ve ism olur; yukâlu: صَنِمَتِ الرَّائِحَةُ صَنَمًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا خَبُثَتْ Ve kul cinsi büyüyüp kuvvetlenmek ma’nâsınadır; yukâlu: صَنِمَ الْعَبْدُ إِذَا قَوِيَ Ve صَنَمٌ [sanem] Müşrikînin perestiş ettikleri puta denir, وَثَنٌ [vesen] ma’nâsına. Ve صَنَمٌ [sanem] lafzı şemen mu’arrebidir ki Fârisîdir. Mütercim der ki ba’zılar صَنَمٌ [sanem] ile وَثَنٌ [vesen] beynini fark eylediler, صَنَمٌ [sanem]i cevâhir-i ma’diniyye-i müzâbeden düzülmüş puta ve وَثَنٌ [vesen]i ahcâr ve ahşâbdan sâhte puta tahsîs eylediler.

اَلصَّنِمُ [es-sanim] (كَتِفٌ [ketif] vezninde) Kavî ve zûr-mend köleye denir; yukâlu: عَبْدٌ صَنِمٌ أَيْ قَوِيٌّ

صُنْمٌ [Sunm] (sâd’ın zammıyla) Bir mevzi’ adıdır.

s. (pl. اصنام) 1. An idol, an image or picture worshipped. 2. A beautiful boy or girl.

s. 1. A single quantity of breakage. 2. vulg. for صیریم آرابەسی q. v. in صیریم .

اَلصَّنَمُ [es-sanem] (fethateynle) Put ki kâfirler tapar. Ba’zılar صَنَمٌ [sanem] “şemen”in mu’arrebidir ve “şemen” vesen ma’nâsınadır dedi. Cevherî’nin 'ibâreti budur, lâkin lügât-ı Fârisiyyede “şemen” puta tapan kâfirdir demişler hattâ bu beytle istişhâd olunmuştur: “But-perestî girifteîm heme în cihân çun butest u mâ şemenîm.” Meger ki lafz-ı müşterek olduğu sâbit ola.