iz. ar. ba: صند sand.

اَلصَّنْدَلُ [es-sandel] (جَعْفَرٌ [ca’fer] vezninde) Ma’rûf kokulu ağaçtır ki birkaç nev’ olur, beyâzı ve sarısı ve kırmızısı olur, bihteri kırmızı yâhûd beyâz nev’idir; evrâm-ı hârreyi muhallil ve hafakân ve sudâ’ ve za’f-ı mi’de-i hârreye ve hummânın envâ’ına nâfi’dir. Mütercim der ki Burhân’a صَنْدَلٌ [sandel] çendel mu’arrebi olmak üzere mersûmdur. Ve صَنْدَلٌ [sandel] ve صُنَادِلٌ [sunâdil] (عُلاَبِطٌ ['ulâbit] vezninde) Başı yumru ve iri ve gövdesi 'azîm ve metîn deveye ve eşeğe denir. Ve يَوْمُ صَنْدَلٍ [yevmu sandel] Beyne’l-'Arab yevm-i ma’rûftur ki ondan kıtâl-i şedîd olmuştur.

s. 1. Sandal wood. 2. For صندال, q. v.

اَلصَّنْدَلُ [es-sandal] (sâd’ın ve dâl’ın fethi ve mâ-beynde nûn’un sükûnuyla) Başı büyük deve. Ve صَنْدَلٌ [sandal] Şol ağaca dahi derler ki râyihası hûb olmakla ma’rûftur.