sıf. h. ba: صالت salt.

اَلصَّلْتُ [es-salt] (sâd’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Vücûd-ı insânîde şol alına denir ki gurre gibi açık ve rûşen ve tâb-dâr ola; yukâlu: جَبِينٌ صَلْتٌ أَيْ وَاضِحٌ بَرَّاقٌ 'Alâ-kavlin düz ve bâriz ve küşâde olanına denir ki yumru mukâbilidir, sıfât-ı medâyihtendir. Ve صَلْتٌ [salt] Mücellâ ve musaykal ve âb-dâr olan işlek zağlı kılıca denir. Ve varsak ve yatağan makûlesi büyük bıçağa denir; bunda sâd’ın zammıyla da lügattir; yukâlu: ضَرَبَهُ بِالصَّلْتِ أَيِ السِّكِّينِ الْكَبِيرَةِ Ve umûr ve mesâlihte ikdâmlı çîre ve kâr-güzâr adama ıtlâk olunur. Ve صَلْتٌ [Salt] Bir recül adıdır. Ve masdar olur, at oynatmak ma’nâsına; yukâlu: صَلَتَ الْفَرَسَ صَلْتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا رَكَضَهُ

a. & adv. See صالت .

اَلصَّلْتُ [es-salt] (sâd’ın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Şol alındır ki açık ve rûşen ola, cebîn-i vâzıh ma’nâsına. Ve صَلْتٌ [salt] İkdâmlı kimseye dahi derler. Ve صَلْتٌ [salt] Sütün ve şorbanın çervişi az olmağa dahir derler; yukâlu: جَاءَ بِلَبَنٍ يَصْلِتُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي وَمَرَقٍ يَصْلِتُ إِذَا كَانَ قَلِيلَ الدَّسَمِ كَثِيرَ الْمَاءِ Ve مَرَقٌ [merak] fethateynle şorbaya ve دَسَمٌ [desem] kezâlik fethateynle yağa derler. Ve صَلْتٌ [salt] Bir recülün ismidir. Ve صَلْتٌ [salt] Kadehte olan nesneyi dökmek; yukâlu: صَلَتُّ مَا فِي الْقَدَحِ إِذَا صَبَبْتَهُ Ve at oynatmağa dahi derler; tekûlu: صَلَتُّ الْفَرَسَ إِذَا رَكَضْتَهُ Ve صَلْتٌ [salt] Yalın kılıçla vurmağa dahi derler; yukâlu: ضَرَبَهُ بِالسَّيْفِ صَلْتًا إِذَا ضَرَبَهُ بِهِ وَهُوَ مُصْلَتٌ

اَلصُّلْتُ [es-sult] (sâd’ın zammı ve lâm’ın sükûnuyla) Büyük bıçak, سِكِّينٌ عَظِيمٌ ma’nâsına.