s. 1. Truth, veracity. 2. Reality, energy of action. 3. Correctness.

اَلصَّدْقُ [es-sadk] (sâd’ın fethi ve dâl’ın sükûnuyla) Berk olan gönder, rumh-ı sulb ma’nâsına. Ba’zılar eyitti: Doğru gönder ma’nâsınadır. Ve mülâkâtında ve nazarında istikâmet üzere olmağa dahi derler; yukâlu: رَجُلٌ صَدْقُ اللِّقَاءِ وَصَدْقُ النَّظَرِ

iz. ar. 1. Doğruluk, gerçeklik, hakîkat: sıdk-ı ifâde, sıdk-ı kelâm. 2. Hulûs, muhâlasat, hâlisiyyet: sıdk-ı niyyet; sıdk ile mahabbet; صدق و خلوصله sıdk u hulûsla = hâlisâne.

اَلصُّدْقُ [es-sudk] (sâd’ın zammıyla ve zammeteynle) صَدْقٌ [sadk] lafzından ki sâd’ın fethiyle vasftır, cem’dir, رَهْنٌ [rehn] ve رُهُنٌ [ruhun] gibi; yukâlu: قَوْمٌ صُدْقٌ أَيْ صَادِقُونَ Ve صَدُوقٌ [sadûk] lafzından ve سَحَابٌ [sehâb] vezninde صَدَاقٌ [sadâk] lafzından cem’ olur.

اَلصَّدُقَةُ [es-sadukat] (sâd’ın fethi ve dâl’ın zammıyla) ve اَلصُّدْقَةُ [es-sudkat] (غُرْفَةٌ [gurfet] vezninde) ve اَلصَّدْقَةُ [es-sadkat] (تَمْرَةٌ [temret] vezninde) ve اَلصُّدُقَةُ [es-sudukat] (zammeteynle) ve اَلصَّدَقَةُ [es-sadekat] (fethateynle) ve اَلصِّدَاقُ [es-sidâk] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) ve اَلصَّدَاقُ [es-sadâk] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) Zevcenin mehrine denir, kâbîn ma’nâsına. Ve نَدُسَةٌ [neduset] vezninde olan صَدُقَةٌ [sadukat]ın cem’i صَدُقَاتٌ [sadukât] gelir ve صُدْقَةٌ [sudkat]ın ki sâd’ın zammıyladır, صُدْقَاتٌ [sudkât] gelir, kezâlik sâd’ın zammıyladır ve صُدَقَاتٌ [sudekât] gelir sâd’ın zammı ve dâl’ın fethiyle ve صُدُقَاتٌ [sudukât] gelir zammeteynle ki akbah-ı cümû’udur.

fl. ar. [aslı ق kâf’ın da fethiyle olup doğru olma demek olan “sıdk” maddesinden mâzî müfred müzekker gâibtir.] “ما صدق mâ-sadak” tabîr-i Arabîsinde müsta‘meldir ki bir mesel vesâirenin tatbîk olunduğu demektir: filân mesele mâ-sadak olarak = bu mesel mısdâkınca.

İçtenlik, doğruluk, gerçek, samimiyet, hakikat, dürüstlük. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; candanlık, gerçeklik, açık yüreklilik, yasallık, ihlas, meşruluk, geçerlilik, tablo vb. için orijinallik, güvenirlik, sadakat, emanet.

(a. i.) : 1) doğruluk, gerçeklik, (bkz. : hakîkat). 2) iç, yürek temizliği, (bkz : hâlisiyyet, muhâlasat).

على doğrulamak, عَنْ doğruyu söylemek, doğru olmak, gerçek olmak, doğru söylemek, doğruluğu kanıtlanmak, gerçeği söylemek, aslı çıkmak, hakikati dile getirmek, gerçekliği ispatlanmak, dürüstçe söylemek, gerçekleşmek, içten söylemek, içtenlikle ifade etmek, samimi bir şekilde ifade etmek.

اَلشِّدْقُ [eş-şidk] (şîn’in kesri ve fethiyle) Avurda denir ki ağzın iki taraflı iç yüzünde olan köşeleridir; ikisine شِدْقَانِ [şidkân] denir; yukâlu: هُوَ وَاسِعُ الشِّدْقَيْنِ وَهُوَ طِفْطِفَةُ الْفَمِ مِنْ بَاطِنِ الْخَدَّيْنِ Ve شِدْقُ الْوَادِي [şidku’l-vâdî] derenin bir yakasına ıtlâk olunur; yukâlu: نَزَلُوا بِشِدْقِ الْوَادِي وَبِشِدْقَيْهِ أَيْ عُرْضِهِ وَنَاحِيَتِهِ Cem’i أَشْدَاقٌ [eşdâk] gelir.