yıkıyan, temizli yen mânâlarına gelerek "birleşik kelimeler yapar. Câme-şûy : Çamaşır yıkıyan. Mürde-şûy : ölü yıkayıcı, (bkz. : gassal).

i. 1. Tabiatta pek münteşir olup kürre-i arzın üç rub‘unu örten ve diğer rub‘unda da çay, ırmak, dere, göl, pınar, kuyu vesâire hâlinde bulunan ve dâhilinde cevelân eden madde-i mâyi‘a ki mütekaddimîn indinde ecsâm-ı basîtadan ma‘dûd iken badehû mevlidü’l-mâ’ ile mevlidü’l-hamûzadan mürekkep olduğu tebeyyün etmiştir, mâ’, âb: tatlı su = tuz vesâir emlâhı olmayıp içilmeye sâlih olanı; acı su = tuz vesâir emlâhı hâvî olup içilemeyeni, deniz suyu gibi. 2. Akar su, mâ’-i cârî, âb-ı revân, çay, ırmak, dere: bu memleketin suları çoktur; sudan geçmek. 3. Deniz, göl; durgun su. 4. Meyve vesâirenin sıkılmasından çıkan mâyi‘, usâre: üzüm, limon, portakal suyu. 5. Bazı nebâtâttan taktîrle çıkarılan kokulu su, mâ’-i mukattar: gül suyu, nane suyu, menekşe suyu. 6. Yemeğin mâyi‘ kısmı: et suyu; şu köftenin, bamyanın suyundan biraz daha koyun. 7. Demirden âlât ve edevâta ateşte kızdırılıp suya sokularak verilen tav: bu kılıcın suyu noksan, suyunu iyi vermemişler, suyu yerinde. 8. Cevher, fer: elmasın, incinin suyu. 9. Çağ, vakit, hengâm, esnâ: saat beş sularında; o sularda; akşam sularında; sular kararmak = akşam olmak. [bu mana ile dâimâ böyle cem‘ sûretinde kullanılır.]

i. Bkz. شيو şiv.

demonst. pron. 1. a. This; that. 2. s. (pl. شونلر) This person or thing; that person or thing.

s. A washing.

a. (in compounds only) That washes.