اَلشَّوْكُ [eş-şevk] (şîn’in fethiyle) Dikene denir, hâr ma’nâsına; müfredi شَوْكَةٌ [şevket]tir. Ve شَوْكٌ [şevk] Masdar olur, gövdeye diken batmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَاكَتْهُ الشَّوْكَةُ تَشُوكُهُ شَوْكًا إِذَا دَخَلَتْ فِي جِسْمِهِVe bu ma’nâda müte’addî olur, birinin gövdesine diken batırmak ma’nâsına; tekûlu: شُكْتُهُ الشَّوْكَ أَشُوكُهُ شَوْكًا إِذَا أَدْخَلْتَهَا فِي جِسْمِهِ Ve شَوْكُ السِّلَاحِ [şevku’s-silâh] hadîdü’s-silâh adama ıtlâk olunur, ke-mâ se-yuzkeru. Ve bir adamın şevket ve hiddeti nümâyân olmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَاكَ الرَّجُلُ يَشَاكُ شَوْكًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا ظَهَرَتْ شَوْكَتُهُ وَحِدَّتُهُ