a. (fem. شرە; pl. شرار اشرار،) Bad, wicked.

s. A weak, treble sound of flowing water.

iz. sıf. ar. cm: eşrâr. 1. Kötü adam, fenâlık eden, fâsid, fâsık. [şerîr gibi] 2. Daha kötü, en kötü. [itf. “اشر eşerr” yerine]: شر الناس şerru’nnâs = insanların en kötüsü. hayır mukâbili.

s. (dual شران, obl. شرین, pl. شرور) 1. Evil; harm; injury; suffering; misfortune. 2. An evil act, wickedness; injustice; harm inflicted. 3. A dispute, disturbance.

sıf. fa. Tok, doymuş, şeb‘ân.

iz. ar. cm: şürûr. 1. Kötülük, fenâlı, kötü iş, hayır mukâbili: hayır ve şerr hep Allâh’tandır. 2. Kavga, nizâ‘, nifâk.

(a. s. ve i. c. : eşrâr) : 1) fena, fenalık eden adam, kötü adam. (bkz. : fâsid, fâsik, muzır). 2) daha (pek, en) kötü.

(a. i. c. : şürûr) : 1) kötülük, fenalık; kötü iş. [zıddı : “hayr” dır] . 2) kavga, gürültü, (bkz. : niza’).

i. fa. 1. Baş, kafa, kelle, re’s. 2. Baş, reîs, bir tâifenin büyüğü, ser-sulehâ, ser-ulemâ. 3. Tepe, zirve: سركوه ser-i kûh = zirve-i cebel, dağın tepesi. 4. Uç, kenar: سر رشته ser-rişte = ip ucu; سر مو ser-mû = kıl ucu; cüz’î şey. 5. Son, nihâyet, pâyân: ser-kâr işin sonu.

distributive suffix to numerals ending in a vowel. Each.