(a. i. c. : esyâf, süyûf) : kılıç, (bkz : tîg).

iz. ar. cm: süyûf, esyâf, kılıç, tîğ, şimşîr; سيف صارم seyf-i sârim = keskin kılıç; جامع سيف و قلم câmi‘-i seyf ü kalem = askerlikte ve tahrîr ve inşâda mâhir zât.

اَلسَّيْفُ [es-seyf] (حَيْفٌ [hayf] vezninde) Ma’lûmdur ki kılıca denir, tîg ma’nâsına. Kılıcın ismleri binden ziyâdedir. er-Ravdu’l-Meslûf Fî-mâ Lehu İsmâni İle’l-Ulûf nâm te’lîf-i mahsûsumuzda bi’l-cümle derc ve beyân eyledim. Ve سَيْفٌ [seyf] lafzının cem’i أَسْيَافٌ [esyâf] ve سُيُوفٌ [suyûf] gelir ve أَسْيُفٌ [esyuf] gelir, أَفْلُسٌ [eflus] vezninde ve مَسْيَفَةٌ [mesyefet] gelir, مَشْيَخَةٌ [meşyehat] vezninde. Ve سَيْفٌ [seyf] Masdar olur, kılıçla çalmak ma’nâsınadır; yukâlu: سَافَهُ يَسِيفُهُ سَيْفًا إِذَا ضَرَبَهُ بِالسَّيْفِ ve tekûlu: سِفْتُهُ أَسِيفُهُ Ve bir adamın eli işte tîz ve çîre ve çabuk olmak ma’nâsınadır; yukâlu: سَافَتْ يَدُهُ تَسِيفُ سَيْفًا بِمَعْنَى سَئِفَتْ Ve سَيْفٌ [seyf] Bir cins balık adıdır. Şârihin vasfına göre kılıç balığıdır. Bu ma’nâda sîn’in kesriyle de câ’izdir. Ve سَيْفٌ [seyf] Atın kuyruğu kıllarına ıtlâk olunur. Ve سَيْفٌ [Seyf] Esâmî-i ricâldendir: Seyf b. Suleymân ve Seyf b. 'Abdullâh sikât-ı muhaddisîndendir. Ve tevâlîf-i 'adîde sâhibi Seyf b. Ömer ve Seyf b. Muhammed ve Seyf b. Hârûn ve Seyf b. Miskîn ve Seyf b. Vehb ve Seyf b. Munîr et-Tâbi’î ve Seyf b. Ebi’l-Mugîre ve Ebû Seyf el-Mahzûmî et-Tâbi’î zu’afâ-i rüvâttandır.

اَلشِّيفُ [eş-şîf] (şîn’in kesriyle) Hurmâ dallarının diplerinde olan dikenlere denir; yukâlu: أَزَالَ شِيفَ النَّخْلَةِ أَيِ الشَّوْكَ بِمُؤَخَّرِ عَسِيبِهَا

s. (pl. سیوف اسیاف،) 1. Sword. 2. Decapitation by the sword. 3. A yeoman’s fief, as furnishing a sword to the army. 4. A proper name of men.

s. (pl. اسیاف) A seashore, a beach; also a bank of a river.