اَلسَّوْقُ [es-sevk] (sîn’in fethiyle) ve اَلسِّيَاقَةُ [es-siyâkat] (sîn’in kesriyle) ve اَلْمَسَاقَةُ [el-mesâkat] (mîm’in fethiyle) Dâbbeyi ardından sürmek ma’nâsınadır; yukâlu: سَاقَ الْمَاشِيَةَ يَسُوقُ سَوْقًا وَسِيَاقَةً وَمَسَاقَةً ضِدُّ قَادَهَا Ve سَوْقٌ [sevk] ve سِيَاقٌ [siyâk] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Muhtazır cân vermeğe başlamak ma’nâsına müsta’meldir, gûyâ ki سَوْقٌ [sevk]-i rûh eder; yukâlu: سَاقَ الْمَرِيضُ سَوْقًا وَسِيَاقًا إِذَا شَرَعَ فِي نَزْعِ الرُّوحِ Ve سَوْقٌ [sevk] Bir adamın inciğine ve baldırına vurmak yâ dokunmak ma’nâsınadır; yukâlu: سَاقَ فُلاَنًا إِذَا أَصَابَ سَاقَهُ Ve hatuna mehrini göndermek ma’nâsına müsta’meledir; yukâlu: سَاقَ إِلَى الْمَرْأَةِ مَهْرَهَا إِذَا أَرْسَلَهُ