(a. i.) : dizi, dizilmiş şey.

(a. i. simât’ın c.) : 1) sofralar, yemek masaları. 2) sofraya gelmiş yemekler.

اَلسِّمْطُ [es-simt] (sîn’in kesriyle) Dizi dizilmiş rişteye denir; yukâlu: مَعَهُ سِمْطٌ مِنْ لُؤْلُؤٍ وَهُوَ خَيْطُ النَّظْمِ Ve bir gûne kılâdeye ve gerdançlığa denir ki boğmak dedikleri kılâdeden uzun olur; cem’i سُمُوطٌ [sumût]tur; yukâlu: جَاءَتْ وَعَلَيْهَا سِمْطٌ أَيْ قِلاَدَةٌ أَطْوَلُ مِنَ الْمِخْنَقَةِ Ve şol zırha denir ki süvârî olan kimse onu atının sağrısına asmış ola. Ve terki bağına denir, fitrâk ma’nâsına. Ve sâde ta’bîr olunan içi astarsız yalın kat câmeye, 'alâ-kavlin pamuk ipliğinden olanına yâhûd üstündeki sevb pek ince olmakla altından görünen libâsa denir. Ve سِمْطٌ [simt] Şol kimseye denir ki cismi hafîf, çâlâk ve be-gâyet zîrek ve sâhib-i fıtnat u dehâ ola. 'Alâ-kavlin vasf-ı mezkûr üzere olan sayyâda denir; yukâlu: رَجُلٌ سِمْطٌ أَيْ دَاهٍ خَفِيفٌ أَوِ الصَّيَّادُ كَذَلِكَ Ve سِمْطُ الرَّمْلِ [simtu’r-reml] Kılâde gibi uzun uzadı yastımca kum yığınına denir. Ve سِمْطٌ [Simt] Ashâbdan Şurahbîl hazretlerinin pederleri ismidir. Ve baştaki sarığın göğüs üzere ve omuzlar üzere sarkan uçlarına denir; yukâlu: أَرْسَلَ سِمْطَ عِمَامَتِهِ وَهُوَ مَا فَضَلَ مِنْهَا عَلَى الصَّدْرِ وَالْكَتِفَيْنِ

اَلسُّمْطُ [es-sumt] (sîn’in zammıyla) Yünden mensûc bir gûne sevbe denir.

اَلصَّمْتُ [es-samt] (sâd’ın fethi ve mîm’in sükûnuyla) ve اَلصُّمُوتُ [es-sumût] (قُعُودٌ [ku’ûd] vezninde) ve اَلصُّمَاتُ [es-sumât] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) Hâmûş olmak, سُكُوتٌ [sukût] ma’nâsınadır; yukâlu: صَمَتَ الْمُتَكَلِّمُ صَمْتًا وَصُمُوتًا وَصُمَاتًا مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا سَكَتَ Ve 'Arablar لاَ صَمْتَ يَوْمًا إِلَى اللَّيْلِ derler nasbla ve لاَ صَمْتَ يَوْمٌ derler ref’la ve لاَ صَمْتَ يَوْمٍ derler cer ile, لاَ يُصْمَتُ يَوْمٌ تَامٌّ إِلَى اللَّيْلِ ma’nâsına. Ya’nî “Tamâmen bir gün geceye kadar sükût yoktur.”

a. 1. Not burdened with dependents or responsibilities. 2. Poor.

اَلسَّمْطُ [es-semt] (sîn’in fethi ve mîm’in sükûnuyla) Issı suyla oğlağın derisinden kılların pâk etmektir, biryân etmek için; tekûlu: سَمَطْتُ الْجَدْيَ أَسْمُطُهُ مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ وَأَسْمِطُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّانِي سَمْطًا إِذَا نَظَّفْتَهُ عَنِ الشَّعْرِ بِالْمَاءِ الْحَارِّ لِتَشْوِيَهُ

اَلسَّمِيطُ [es-semît] (sîn’in fethi ve mîm’in kesri ve meddiyle) ve اَلْمَسْمُوطُ [el-mesmût] (mîm-i evvelin fethi ve mîm-i sânînin zammıyla) Zikr olunan vech üzere kılları pâk olan oğlak. Ve سَمِيطٌ [semît] Şol na’leyne derler ki bir kat olup üzerine sahtiyân dikilmemiş ola. Ve سَمْطٌ [semt] ve سَمِيطٌ [semît] Hafîfü’l-hâl olup fakîr olan kimseye dahi derler. Ve سَمِيطٌ [semît] Şol kiremide derler ki birbiri üzerine yığılmış ola ki lisân-ı Fârisîde ona birâstak derler, Ebû 'Ubeyd rivâyeti üzere.

اَلسِّمْطُ [es-simt] (sîn’in kesri ve mîm’in sükûnuyla) İplik, mâdâm ki üzerinde boncuk ola ve eger boncuk olmasa سِلْكٌ [silk] derler, سِمْطٌ [simt] demezler. Ve سِمْطٌ [simt] Eyerde asılan kayışa dahi derler, fitrâk ma’nâsına.