(a. i.) : (bkz. : silâh).

اَلسَّلْحُ [el-selh] (sîn’in fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Hadeslemek ma’nâsınadır; yukâlu: سَلِحَ سَلْحًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا تَغَوَّطَ Şârih der ki mü’ellifin muktezâ-yı kelâmı سَلْحٌ [selh] tagavvut gibi insânda dahi müsta’meldir. Lâkin Misbâh’ın beyânına göre tayr ve behâyime mahsûstur. Belki sıvık hadeslemelerine mahsûstur ki Türkîde çımkırmak ve sağnamak ta’bîr olunur. Ve insânda ishâl üzere olursa bi’t-teşbîh isti’mâl olunur.

اَلْمُصَالَحَةُ [el-musâlahat] (مُفَاعَلَةٌ [mufâ’alet] vezninde) ve اَلصِّلاَحُ [es-silâh] (sâd’ın kesriyle) Tarafeyn cidâl ve fesâdı terk edip barışmak ma’nâsınadır.

اَلصُّلْحُ [es-sulh] (sâd’ın zammıyla) Barışıklık ma’nâsına ismdir ki tarafeyn fesâd ve nizâ’ı kaldırıp mâ-beynleri iyi olmaktan 'ibârettir, سِلْمٌ [silm] gibi. Ve bu müzekkerdir, nakîzi olan حَرْبٌ [harb] üzere hamlen mü’ennes dahi olur; yukâlu: وَقَعَ بَيْنَهُمَا الصُّلْحُ وَوَقَعَتْ أَيِ السِّلْمُ Ve صُلْحٌ [Sulh] bir cemâ’atin ismidir.

s. As سلاح, q. v.

اَلسَّلْحُ [es-selh] (sîn’in fethiyle) Gâ’it etmek; yukâlu: سَلَحَ يَسْلَحُ سَلْحًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ

اَلسُّلَحُ [es-sulah] (sîn’in zammı ve lâm’ın fethiyle) Keklik yavrusu, سُلَكٌ [sulek] ve سُلَفٌ [sulef] gibi ki bunlar dahi keklik yavrusu ma’nâsınadır.