iz. ar. Şeker.

اَلشَّكَرُ [eş-şeker] (fethateynle) Hayvânın memesi süt ile dolmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَكِرَتِ النَّاقَةُ شَكَرًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ إِذَا امْتَلَأَ ضَرْعُهَا Ve davar semirmek ma’nâsınadır; yukâlu: شَكِرَتِ الدَّابَّةُ إِذَا سَمِنَتْ Ve bir adam civân-merdlik eylemek, 'âlâ-kavlin ba’de’l-buhl vergisi çok olmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَكِرَ فُلاَنٌ إِذَا سَخَا بِمَالِهِ أَوْ غَزُرَ عَطَاؤُهُ بَعْدَ بُخْلِهِ Ve ağacın dibinden hurde fidanlar ve filizler sürüp çıkmak ma’nâsınadır; yukâlu: شَكِرَتِ الشَّجَرَةُ إِذَا خَرَجَ مِنْهَا الشَّكِيرُ

Su akış yönünü değiştiren geçici set, tıpa, tapa.

iz. ar. Sarhoşluk, mestlik: sekr veren şeylerin cümlesi haramdır.

Sarhoş olmak.

Sarhoşluk. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; sarhoşluk (mecazen).

Şarap, şeker. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; sarhoş, hurmadan elde edilen bir içki, sarhoş eden.

(a. i.) : şeker. Tebevvül-i sükker : şeker işeme.

Şeker katmak, şekerleme yapmak, şeker karıştırmak, kilitlemek, kapatmak, şekerle karıştırıp muhafaza etmek.

Sarhoş.