iz. ar. tıb. Nâ-tamâm veya tamam olarak vâlidesinin rahminden ölü düşen çocuk .

اَلشَّكْوُ [eş-şekv] (şîn’in fethiyle) ve اَلشَّكْوَى [eş-şekvâ] (حَلْوَى [halvâ] vezninde) ve اَلشَّكْوَاءُ [eş-şekvâ’] (medd ile) ve اَلشَّكَاةُ [eş-şekât] (حَصَاةٌ [hasât] vezninde) ve اَلشَّكَاءُ [eş-şekâ’] (عَطَاءٌ [‘atâ’] vezninde) Hastalığa denir, مَرَضٌ [marad] ma’nâsına. Ve شَكْوٌ [şekv] ve شَكَاةٌ [şekât] ve شَكْوَى [şekvâ] Masdar olur, bir adamı maraz derd-nâk eylemek ma’nâsına; yukâlu: شَكَاهُ الْمَرَضُ شَكْوًا وَشَكَاةً وَشَكْوَى

Düşük çocuk. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; olgunlaşmadan düşen meyva.

iz. ar. cm: eskât. 1. Bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2. Kötü ve faydasız şey. 3. Yanlış, hata, noksan, sehv: bu ibârede, bu hesapta sakat vardır. ≡ sıf. tr. 1. A‘zâ-yı bedeninden biri nâkıs ve maʻlûl olan, alîl: sakat bir adam; elinden, ayağından, gözünden sakattır. 2. Nâkıs ve alîl (uzuv): bu adamın eli, ayağı, gözü sakattır; kılıçla vurup elini sakat ettiler. 3. Hatalı, nakıs, doğru olmayan, yanlış: bu söz sakattır, sakat iş işleme.

Geri dönüşü engellemek.

Çiy, şebnem. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; rezil kişi, hayırsız.

(a. i.) : hek. düşük, ölü düşen çocuk.

(a. s.) : 1) bir şeyin düşük ve işe yaramaz kısmı. 2) fena ve faydasız şey. 3) yanlış. 4) bir tarafı hasta veya eksik olan. (bkz : alil). 5) bozuk, yanlış.

Çer çöp. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; hurda, kullanılmış elbise, ayıp, herhangi bir şeyin kötüsü, defo, yanlış davranış, düşük kaliteli şey, kusur.

Çakmaktaşı kıvılcımı.