اَلسَّعْيُ [es-sa’y] (رَعْيٌ [ra’y] vezninde) Kasd eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَى إِلَيْهِ سَعْيًا مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ إِذَا قَصَدَ Mü’ellifin Basâ’ir’de beyânına göre سَعْىٌ [sa’y] meşy-i serî’ ma’nâsına mevzû’dur, ma’ânî-i sâ’ire ondan müteferra’dır. Ve iş işlemek ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَى فُلَانٌ إِذَا عَمِلَ Ve yürümek ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَى الرَّجُلُ إِذَا مَشَى Ve yelmek ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَى الرَّجُلُ إِذَا عَدَا Ve bir adamı gamz edip koğlamak ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَى بِهِ إِذَا نَمَّ بِهِ Şârih der ki bunda سِعَايَةٌ [si’âyet] müte’âreftir. Ve kesb eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَى عَلَى عِيَالِهِ إِذَا كَسَبَ لَهُمْ Ve câriye rûspuluğa yelmek ma’nâsınadır; yukâlu: سَعَتِ الْأَمَةُ إِذَا بَغَتْ Şârih der ki bu ma’nâ hasâ’istendir, hürrede isti’mâl olunmaz.

s. (pl. مساعی) 1. An effort, exertion, endeavor. 2. A pilgrim’s course of walking and running from Safa to Merva, in commemoration of Hagar’s quest of water for Ishmael.

vn. 1. An exerting one’s self. 2. An exerting one’s self in walking or running; especially, as a foot-messenger or pilgrim between Safa and Merva. 3. A slave’s working to obtain the means of purchasing his freedom.