(a. i.) : genişlik, kolaylık. serrâ’ ve darrâ : genişlik ve darlık (sıkıntı).

is. ar. Refâh ve memnûniyetle yaşayış, hoş-hâllik. Mukâbili: darrâ’: ne serrâda ne darrâda.

شَرَاءٌ [şerâ’] Nâhiye ma’nâsınadır; cem’i أَشْرَاءٌ [eşrâ’] gelir.

اَلشَّرَّاعُ [eş-şerrâ’] (كَتَّانٌ [kettân] vezninde) İyi keten bezi satan adama denir.

اَلسَّرَّاءُ [es-serrâ’] (sîn’in fethiyle) ve اَلسَّارُورَاءُ [es-sârûrâ’] Sevinmeye denir ki ismdir, ضَرَّاءٌ [darrâ’] mukabilidir; yukâlu: هُوَ حَمِيمٌ لَهُ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ أَيِ الْمَسَرَّةِ وَالْبُؤْسِ Ve سَرَّاءُ [serrâ’] Zikr olunan أَسَرُّ kelimesinden mü’ennes olur, سَرَرٌ [serer] dedikleri derde uğramış nâkaya denir; yukâlu: نَاقَةٌ سَرَّاءُ إِذَا كَانَ بِهَا السَّرَرُ Ve içi boş kargıya denir; yukâlu: قَنَاةٌ سَرَّاءُ أَيْ جَوْفَاءُ بَيِّنَةُ السَّرَرِ Ve toprağı soy, pâkîze ve münbit yere denir; yukâlu: أَرْضٌ سَرَّاءُ أَيْ طَيِّبَةٌ

اَلسَّرَاءُ [es-serâ’] (sîn’in fethi ve elifin meddiyle) Şol ağaçtır ki ondan yay işlerler.

اَلسَّرَّاءُ [es-serrâ’] (sîn’in fethi ve elifin meddiyle) Mü’ennesi; yukâlu: قَنَاةٌ سَرَّاءُ أَيْ جَوْفَاءُ بَيِّنَةُ السَّرَرِ Ve أَسَرُّ [eserr] دَخِيلٌ [dehîl] ma’nâsına gelir. Ve دَخِيلٌ [dehîl] o kimsedir ki bir kimsenin umûruna karışıp esrârına vâkıf ola. Ve أَسَرُّ [eserr] Şol deveye derler ki كِرْكِرَةٌ [kirkiret]inde cirâhatı ola. Ve كِرْكِرَةٌ [kirkiret] kâf’ın kesriyle devenin döşüne derler ki çöküp oturdukta üzerine oturur. Ve سَرَّاءُ [serrâ’] Şâdîliğe dahi derler ki ضَرَّاءُ [darrâ’]nın mukâbilidir.

اَلسِّرَاءُ [es-sirâ’] (sîn’in kesri ve elifin meddi ile) Cem’i, sihâm-ı sagîre ma’nâsına. Ve سِرْوَةٌ [sirvet] Kezâlik çekirgeye dahi derler, ibtidâ zuhûr edip kurt şeklinde olduğu hâlde. Ve bu aslında mehmûzdur.