iz. ar.cm.: esbât. t: sıbtayn. evlâd evlâdı, torun, hafîd: سبط مكرم جناب نبوى sıbt-ı mükerrem-i cenâb-ı Nebevî = seyyidü’ş-şühedâ İmâm Hüseyin (radiya’llâhü anhü) efendimiz. ≡ cm. Hazret-i Yakub (aleyhi’s-selâm) ın on iki evlâdından mütevellid olan kabâ’il-i benî isrâîl: اسباط اثنى عشر esbât-ı isnâ aşer. ≡ t. Fahr-i Kâinât (salla’llâhü aleyhi vesellem) efendimizin hafîd-i ekremleri olan İmâm Hasan ve İmâm Hüseyin (radiya’llahü anhümâ) efendilerimiz: سبطين مكرمين sıbtayn-i mükerremeyn.

اَلثَّبِيتُ [es-sebît] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Sâbit ve pâyidâra denir, niteki zikr olundu. Ve dilîr ve bahâdır şehsuvâra ıtlâk olunur, فَارِسٌ [fâris] ve شُجَاعٌ [şucâ’] ma’nâsına, cenkte firâr eylemeyip pâyidâr olduğu için. Sâ’ir ümmehâtta yalnız شُجَاعُ [şucâ’] ile müfesser ve فَارِسُ [fâris]e sıfat vâki’ olmuştur. Ve ثَبِيتٌ [sebît] 'Akl ve rüşd ve tedbîri sâbit ve muhkem olan adama ıtlâk olunur ki ef’âl ve akvâlinde zellât ve sakatât eseri olmaya; yukâlu: رَجُلٌ ثَبِيتٌ أَيِ الثَّابِتُ الْعَقْلِ Ve seğirtmek husûsunda uz ve hâzık olan ata ıtlâk olunur ki hazâkati sebebiyle tökezimeyip sürçmez olur; yukâlu: فَرَسٌ ثَبِيتٌ أَيْ ثَقِفٌ فِي عَدْوِهِ Ve ثَبِيتٌ [sebît] Esâmî-i ricâldendir.

a. (fem. سبطە, pl. سباط) 1. Straight (hair), not crisp or curly. 2. Lank-haired. 3. Tall or long and slim. 4. Liberal, generous.

s. (dual سبطان, obl. سبطین, pl. اسباط) 1. A grandson. 2. Any tribe of the Jews. 3. A generation. 4. A sect.

سَبَطٌ [sebat] (fethateynle) Bi-ma’nâhu. Ve سَبَطٌ [sebat] Kıvırcık olmamak ma’nâsına da gelir; yukâlu: سَبِطَ شَعْرُهُ سَبَطًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ وَيُقَالُ رَجُلٌ سَبِطُ الشَّعْرِ وَسَبِطُ الْجِسْمِ وَسَبْطُ الْجِسْمِ مِثْلُ فَخِذٍ وَفَخْذٍ إِذَا كَانَ حَسَنَ الْقَدِّ وَالْإِسْتِوَاءِ Ve سَبَطٌ [sebat] Nebâtâttan bir ota dahi derler ki tâze iken سَبَطٌ [sebat] ve kurudukta حَلِيٌّ [haliyy] derler hâ-i mühmele ile.

اَلسَّبِطُ [es-sebit] (sîn’in fethi ve bâ’nın kesriyle) Şol saçtır ki kıvırcık olmaya.

اَلسِّبْطُ [es-sibt] (sîn’in kesri ve bâ’nın sükûnuyla) Veledin veledidir.