(f. s. c. : rindân) : kalender, dünyâ işlerini hoş gören kimse, aldırışsız.

i. sıf. fa. cm: rindân. 1. İşret vesâir şeylerden ihtirâz etmez lâubâli adam, harâbâtî. 2. Zahîren lâubâli ve gayri muhteriz görünen ve ehl-i dil adam: rindan-safâ.

اَلرَّنْدُ [er-rend] (râ’nın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Bir nev’ hoş râyihalı şecer ismidir. Ve ‘ûd ağacına denir. Ve mersin ağacına da denir, آسٌ [âs] gibi. Müfredât-ı sâ’irede defne ağacı ve yaban mersini ağacıyla müfesserdir. Ve رَنْدٌ [rend] ‘Arabistân’a mahsûs bir nev’ zarftır ki küçük çuval tarzında hurmâ yaprağından örerler, aşağısı vâsi’ ve yukarısı mahrûtî olur, onunla hurmâ taşırlar.

s. (n. u. رندە) The sweet bay, laurus nobilis.

a. (in compounds only) Which scrapes or grates.

s. 1. A toper, a wine-bibber. 2. A debauchee. 3. An atheist; or, a cunning knave. 4. (mystics) A saint intoxicated with a love for God.

اَلرَّنْدُ [er-rend] (râ’nın fethi ve nûn’un sükûnuyla) Bir güzel râyihalı ağaçtır, berriyyede biter, Asma’î eyitti: Gâh olur ki 'ûda dahi رَنْدٌ [rend] derler. Ammâ murt ağacına ki ba’zı yerlerde ona mersin dahi derler, رَنْدٌ [rend] ıtlâk olunduğuna Asma’î inkâr etti.