(a. i.) : binek hayvanı, (bkz. : matiyye).

(a. i.) : 1) binme. 2) bir vasıtaya binme.

iz. ar. 1. Binme, râkib ve süvâr olma: ata rükûb etmek; rükûb ve nüzûle muktedir = kendi kendine ata binip inebilir, yani pek yaşlı veya ma‘lûl olmayan. 2. Araba ve gemi gibi müteharrik bir vâsıta-i nakle girmek: arabaya, gemiye, demiryolu katarına rükûb etmek.

اَلرَّكُوبُ [er-rekûb] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) ve اَلرَّكَّابُ [er-rekkâb] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Kesîrü’r-rükûb olan kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ رَكُوبٌ وَرَكَّابٌ أَيْ كَثِيرُ الرُّكُوبِ Ve رَكُوبٌ [rekûb] ve رَكُوبَةٌ [rekûbet] (hâ’yla) Binit devesine denir ki yük vurulmayıp hâssaten binek ittihâz olunan devedir; 'alâ-kavlin رَكُوبٌ [rekûb] hâssaten binit davarına denir ki binilmeğe tahsîs olunmuştur; deve ve sâ’ir hayvândan dâbbe-i merkûbe ma’nâsına. Ve رَكُوبَةٌ [rukûbet] (hâ’yla) Şol dâbbeye ıtlâk olunur ki hem rükûb ve hem i’mâl olunmağa ta’yîn oluna, ya’nî hem binit ve hem iş davarı ola. Bu dahi gerek deve ve gerek sâ’ir davar olsun. Ve رَكُوبَةٌ [rekûbet] Kullanılmış ekti nâkaya denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve رَكُوبَةُ [Rekûbet] haremeyn beyninde bir ثَنِيَّةٌ [seniyyet] ya’nî bir belin adıdır. Ve رَكَّابٌ [Rekkâb] ki (شَدَّادٌ [şeddâd] veznindedir) 'Alî b. 'Ömer nâm muhaddisin ceddi ismidir.

s. pl. of ركاب Stirrups.

a. (fem. ركوبە) 1. (A beast) broken in for riding. 2. (A road) well-beaten.

s. & a. pl. 1. (of ركب) Parties of riders; caravans. 2. (pl. of راكب) Riders; especially, camelriders.

vn. 1. A mounting and riding on a beast, vehicle, etc. 2. A getting or being upon. 3. An undertaking, an eucountering a danger; a running into sin or folly.

اَلرُّكُوبُ [er-rukûb] (zammeteynle) Binmek; yukâlu: رَكِبَ رُكُوبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ