(a. i.) : binek hayvanı, (bkz. : matiyye).

(a. i.) : 1) binme. 2) bir vasıtaya binme.

iz. ar. 1. Binme, râkib ve süvâr olma: ata rükûb etmek; rükûb ve nüzûle muktedir = kendi kendine ata binip inebilir, yani pek yaşlı veya ma‘lûl olmayan. 2. Araba ve gemi gibi müteharrik bir vâsıta-i nakle girmek: arabaya, gemiye, demiryolu katarına rükûb etmek.

s. pl. of ركاب Stirrups.

a. (fem. ركوبە) 1. (A beast) broken in for riding. 2. (A road) well-beaten.

s. & a. pl. 1. (of ركب) Parties of riders; caravans. 2. (pl. of راكب) Riders; especially, camelriders.

vn. 1. A mounting and riding on a beast, vehicle, etc. 2. A getting or being upon. 3. An undertaking, an eucountering a danger; a running into sin or folly.

اَلرَّكُوبُ [er-rekûb] ve اَلرَّكُوبَةُ [er-rekûbet] (râ’nın fethi ve kâf’ın zammıyla) Şol davardır ki ona binilir; yukâlu: مَا لَهُ رَكُوبَةٌ وَلَا حَمُولَةٌ وَلَا حَلُوبَةٌ Ya’nî “Onun ne binecek ve ne yükletecek ve ne sağılacak davarı vardır.” Ve 'Â’işe radıyallâhu ‘anhâ: ﴿فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ﴾ (يس 72) kırâ’at etmiştir, feth-i râ’ ile. Ve رَكُوبَةُ [Rekûbet] Bir ثَنِيَّةٌ [seniyyet]tir, ya’nî bir yokuştur Mekke-i müşerrefe ile Medîne-i münevvere arasında 'Arc yanında ki 'Arc bir menzilin ismidir, Mekke-i müşerrefe yolunda. Ve رَكُوبٌ [rekûb] Şol yola derler ki ayıklanmış ve düzelmiş ola; yukâlu: طَرِيقٌ رَكُوبٌ أَيْ مَرْكُوبٌ

اَلرُّكُوبُ [er-rukûb] (zammeteynle) Binmek; yukâlu: رَكِبَ رُكُوبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ