اَلرَّكُوبُ [er-rekûb] ve اَلرَّكُوبَةُ [er-rekûbet] (râ’nın fethi ve kâf’ın zammıyla) Şol davardır ki ona binilir; yukâlu: مَا لَهُ رَكُوبَةٌ وَلَا حَمُولَةٌ وَلَا حَلُوبَةٌ Ya’nî “Onun ne binecek ve ne yükletecek ve ne sağılacak davarı vardır.” Ve 'Â’işe radıyallâhu ‘anhâ: ﴿فَمِنْهَا رَكُوبُهُمْ﴾ (يس 72) kırâ’at etmiştir, feth-i râ’ ile. Ve رَكُوبَةُ [Rekûbet] Bir ثَنِيَّةٌ [seniyyet]tir, ya’nî bir yokuştur Mekke-i müşerrefe ile Medîne-i münevvere arasında 'Arc yanında ki 'Arc bir menzilin ismidir, Mekke-i müşerrefe yolunda. Ve رَكُوبٌ [rekûb] Şol yola derler ki ayıklanmış ve düzelmiş ola; yukâlu: طَرِيقٌ رَكُوبٌ أَيْ مَرْكُوبٌ

اَلرُّكُوبُ [er-rukûb] (zammeteynle) Binmek; yukâlu: رَكِبَ رُكُوبًا مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

s. pl. of ركاب Stirrups.

vn. 1. A mounting and riding on a beast, vehicle, etc. 2. A getting or being upon. 3. An undertaking, an eucountering a danger; a running into sin or folly.

a. (fem. ركوبە) 1. (A beast) broken in for riding. 2. (A road) well-beaten.

اَلرَّكُوبُ [er-rekûb] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) ve اَلرَّكَّابُ [er-rekkâb] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) Kesîrü’r-rükûb olan kişiye denir; yukâlu: رَجُلٌ رَكُوبٌ وَرَكَّابٌ أَيْ كَثِيرُ الرُّكُوبِ Ve رَكُوبٌ [rekûb] ve رَكُوبَةٌ [rekûbet] (hâ’yla) Binit devesine denir ki yük vurulmayıp hâssaten binek ittihâz olunan devedir; 'alâ-kavlin رَكُوبٌ [rekûb] hâssaten binit davarına denir ki binilmeğe tahsîs olunmuştur; deve ve sâ’ir hayvândan dâbbe-i merkûbe ma’nâsına. Ve رَكُوبَةٌ [rukûbet] (hâ’yla) Şol dâbbeye ıtlâk olunur ki hem rükûb ve hem i’mâl olunmağa ta’yîn oluna, ya’nî hem binit ve hem iş davarı ola. Bu dahi gerek deve ve gerek sâ’ir davar olsun. Ve رَكُوبَةٌ [rekûbet] Kullanılmış ekti nâkaya denir, ke-mâ se-yuzkeru. Ve رَكُوبَةُ [Rekûbet] haremeyn beyninde bir ثَنِيَّةٌ [seniyyet] ya’nî bir belin adıdır. Ve رَكَّابٌ [Rekkâb] ki (شَدَّادٌ [şeddâd] veznindedir) 'Alî b. 'Ömer nâm muhaddisin ceddi ismidir.

(a. i.) : 1) binme. 2) bir vasıtaya binme.

(a. i.) : binek hayvanı, (bkz. : matiyye).

iz. ar. 1. Binme, râkib ve süvâr olma: ata rükûb etmek; rükûb ve nüzûle muktedir = kendi kendine ata binip inebilir, yani pek yaşlı veya ma‘lûl olmayan. 2. Araba ve gemi gibi müteharrik bir vâsıta-i nakle girmek: arabaya, gemiye, demiryolu katarına rükûb etmek.

s. & a. pl. 1. (of ركب) Parties of riders; caravans. 2. (pl. of راكب) Riders; especially, camelriders.