(a. i. c. : erkam, rukum) : 1) yazı yazma. 2) yazı ile işaret. 3) mat. sayıları göstermek için kullanılan işaretlerden her biri.

iz. ar. cm: rukûm, erkâm. 1. Yazma, yazı, tahrîr, yazı ile kayd ve işâret: رقم ايتمك rakam etmek = yazmak, kayd ve tahrîr etmek. n. 2. âdetleri kayd ve tahrîre mahsus işâretlerin beheri: 7 rakamı, 8 rakamı: erkâm-ı Hindiye = Avrupalıların erkâm-ı Arabiyye dedikleri ve onların Araplardan, Arapların da Hintlilerden ahz etmiş oldukları ,٢,٣ ,١ilâ âhirihî işârâtı. 3. Hesap ilmi ve kavâidi: rakam bilmek, öğrenmek.

اَلرَّقْمُ [er-rakm] (râ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Yazı yazmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَقَمَ الرَّاقِمُ رَقْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا كَتَبَ Ve yazıya nokta ve i’râb vaz’ıyla tebyîn eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَقَمَ الْكِتَابَ إِذَا أَعْجَمَهُ وَبَيَّنَهُ [Ve] رَقْمٌ [rakm]-ı hisâbî bundan me’hûzdur. Ve sevbi muhattat kılmak ma’nâsınadır. Şârihin beyânı üzere bu üç gûne ma’nâyı muhtemeldir: Evvelâ cullâh sevbi yol yol çubuklu alaca nesc eylemek, sâniyâ bâzirgânlar nişân için çizgiler eylemek, sâlisâ bir tarafına bahâsını ve endâzesinin 'adedini resm eylemek ma’nâlarıdır; yukâlu: رَقَمَ الثَّوْبَ إِذَا خَطَّطَهُ Ve رَقْمٌ [rakm] Âfet ve dâhiye ma’nâsınadır; yukâlu: جَاءَ بِالرَّقْمِ أَيْ بِالدَّاهِيَةِ Ve bir çeşit çubuklu alaca kumaşın ismidir, 'alâ-kavlin hazz ile mensûc kutnî kumaşa denir yâhûd بُرْدٌ [burd] dedikleri kumaş cinsindendir; yukâlu: جَاءَ وَعَلَيْهِ رَقْمٌ أَيْ ضَرْبٌ مُخَطَّطٌ مِنَ الْوَشْيِ أَوْ مِنَ الْخَزِّ أَوْ مِنَ الْبُرُودِ Ve رَقْمٌ [rakm] Çok nesneye denir, ke-mâ se-yuzkeru.

اَلرَّقَمُ [er-rekam] (fethateynle) Âfet ve dâhiye ma’nâsınadır. Ve Medîne’de bir mevzi’ adıdır. سِهَامٌ رَقَمِيَّاتٌ oraya mensûbdur.

vulg. for rakam, s. (pl. رقوم، ارقام) 1. A mark or figure drawn; a character; especially a numeral. 2. The science, practice of cyphering; arithmetic. 3. Speckledness.

اَلرَّقْمُ [er-rakm] (râ’nın fethi ve kâf’ın sükûnuyla) Kitâbet etmek ve mühr vurmak; مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿كِتَابٌ مَرْقُومٌ﴾ (المطففين، 9،20) ve رَقْمُ الْمَاءِ [rakmu’l-mâ’] Su üzerinde yazmak; minhu kavluhum: هُوَ يَرْقُمُ الْمَاءَ Ya’nî “Hazâkati bir dâ’irededir ki kitâbet karâr etmeyen yerde kitâbet eder.” Ve رَقْمُ الثَّوْبِ [rakmu’s-sevb] Bezin nişânı ve 'alâmeti كِتَابُ الثَّوْبِ ma’nâsına. Ve bu aslında masdar idi; yukâlu: رَقَمْتُ الثَّوْبَ Ve رَقْمٌ [rakm] Kezâlik bürd dedikleri kumâşın bir cinsidir.

اَلرَّقِمُ [er-rakim] (râ’nın fethi ve kâf’ın kesriyle) Âfet, dâhiye ma’nâsına.