(a. s. rikkat’denc. : rikak) : 1) ince. Em’â-yi rakîka : ince bağırsaklar. 2) köle veya câriye. 3) yufka yürekli. rakîk-ül-kalb : kalbi yufka, çok merhametli. rakîk ü nizâr : ince ve zayıf.

iz. ar. cm: rüfekâ. [rıfk’dan sıfm.] 1. Arkadaş, yoldaş, hempâ: ibtidâ refîki düşünmeli sonra tarîki. 2. Ortak, şerîk: rüfekâsına danışmadan bir şey diyemedi. 3. Yardak, yamak, muâvin: meclisin umûr-i tahrîriyesini idâre için bir refîke muhtaçtır. 4. Koca, zevc, arkadaş: kadına refîkasının nerede olduğunu sormalı.

اَلرَّفِيقُ [er-refîk] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Yoldaşa denir, hem-râh ve مُرَافِقٌ [murâfik] ma’nâsına; cem’i cem’i رُفَقَاءُ [rufekâ’] gelir, أُمَرَاءُ [umerâ’] vezninde. Ve kaçan ki yoldaşlar birbirinden ayrılsa رُفْقَةٌ [rufkat] ismi zâ’il olur, lâkin رَفِيقٌ [refîk] ismi zâ’il olmaz. Ve رَفِيقٌ [refîk] müfred ve cem’e ıtlâk olunur, صَدِيقٌ [sadîk] ve خَلِيطٌ [halît] gibi. Ve 'alâ-kavlin رُفْقَةٌ [rufkat] ism-i cem’dir, رَهْطٌ [raht] gibi. Cem’i رِفَقٌ [rifak] gelir, عِنَبٌ ['ineb] vezninde ve رُفَقٌ [rufak] gelir, صُرَدٌ [surad] vezninde; tekûlu: هُوَ رَفِيقِي فِي الطَّرِيقِ أَيْ مُرَافِقِي وَتَقُولُ هُمْ رَفِيقِي Ve رَفِيقٌ [refîk] Uslu ve iz’ânlı, sehl ve leyyinü’l-cânib adama denir; yukâlu: رَجُلٌ رَفِيقٌ أَيْ ضِدُّ الْأَخْرَقِ

رُفَيْقٌ [Rufeyk] (زُبَيْرٌ [zubeyr] vezninde) Esmâdandır: Rufeyk b. 'Ubeyd ve Ebû Rufeyk muhaddislerdir.

s. (fem. رفیقە, pl. رفقا) A traveling-companion; any companion or associate.