اَلرَّفِيقُ [er-refîk] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Yoldaşa denir, hem-râh ve مُرَافِقٌ [murâfik] ma’nâsına; cem’i cem’i رُفَقَاءُ [rufekâ’] gelir, أُمَرَاءُ [umerâ’] vezninde. Ve kaçan ki yoldaşlar birbirinden ayrılsa رُفْقَةٌ [rufkat] ismi zâ’il olur, lâkin رَفِيقٌ [refîk] ismi zâ’il olmaz. Ve رَفِيقٌ [refîk] müfred ve cem’e ıtlâk olunur, صَدِيقٌ [sadîk] ve خَلِيطٌ [halît] gibi. Ve 'alâ-kavlin رُفْقَةٌ [rufkat] ism-i cem’dir, رَهْطٌ [raht] gibi. Cem’i رِفَقٌ [rifak] gelir, عِنَبٌ ['ineb] vezninde ve رُفَقٌ [rufak] gelir, صُرَدٌ [surad] vezninde; tekûlu: هُوَ رَفِيقِي فِي الطَّرِيقِ أَيْ مُرَافِقِي وَتَقُولُ هُمْ رَفِيقِي Ve رَفِيقٌ [refîk] Uslu ve iz’ânlı, sehl ve leyyinü’l-cânib adama denir; yukâlu: رَجُلٌ رَفِيقٌ أَيْ ضِدُّ الْأَخْرَقِ