(a. i.) : 1) kalkındırma, yüceltme. 2) yukarı kaldırma. 3) lağvetme, kaldırma, hükümsüz bırakma. 4) arapça bir kelimenin sonunu ötreli okuma. ref-i cidal, i niza’ : çekişmiye, kavgaya son verme. ref’-i zevâid : hek. yaranın çürük etlerini yoketme.

iz. ar. 1. Kaldırma, yükseltme, yukarıya çıkarma, i‘lâ: ref‘-i livâ, ref-i sadâ etmek. 2. Kaldırma, lağv ve feshetme: o usûlü refettiler. 3. Nez‘: rütbesini refettiler. 4. ed. [nahv-i Arabide] İ‘râb denilen ismin ahvâl-i erbaasının birincisi ki ekseriya ضمه zamme veya (و vav) ve (ا elif) ile olur. ve bu hâlde bulunan isme merfu‘ denilir. || rt. Bir adedin kuvvetini tezyîd etme.

vn. & s. 1. A raising, lifting, elevating. 2. An increasing the height of a thing. 3. A taking away or removing, removal, an annulling or suppressing. 4. A promoting, advancing in rank; promotion, advancement. 5. A carrying an adversary or a suit to a high functionary. 6. A tracing back a genealogy. 7. (Ar. gram.) A putting a noun into the nominative case, or a verb aorist into the indicative mood; or, a making a particle movent with the uturu vowel to its last consonant. 8. (arith.) A reducing a fraction.

اَلرَّفْعُ [er-ref’] (râ’nın fethi ve fâ’nın sükûnuyla) Kaldırmak; yukâlu: رَفَعْتُهُ مِنَ الْبَابِ الثَّالِثِ Ve رَفْعٌ [ref’] Mu’rebâtta zamm mesâbesinde olan harekettir mebniyyâtta. Ve bu ehl-i nahv ıstılâhıdır. Ve رَفْعٌ [ref’] Haber nakl etmeğe dahi derler; yukâlu: رَفَعَ فُلَانٌ عَلَى الْعَامِلِ رَفِيعَةً Ve fi’l-hadîsi: “كُلُّ رَافِعَةٍ رَفَعَتْ عَلَيْنَا مِنَ الْبَلَاغِ أَنِّي قَدْ حَرَّمْتُ الْمَدِينَةَ” Ya’nî “Her cemâ’at bizden haber nakl eder, siz dahi bizden bu haberi nakl edin ki o “أَنِّي قَدْ حَرَّمْتُ الْمَدِينَةَ” kavlidir ya’nî Medîne’nin eşcâr ve nebâtâtın kat’ından men’ ettim.” Ve رَفْعٌ [ref’] Ekini biçtikten sonra harman yerine nakl etmeğe dahi derler; yukâlu: رَفَعَ الْبَعِيرُ فِي السَّيْرِ إِذَا بَالَغَ Ve deveyi seyre kındırmağa dahi derler, müte’addî ve lâzım gelir. Ve رَفْعٌ [ref’] Bir nesneyi yakın getirmeğe dahi derler; ve minhu kavluhu ta’âlâ: ﴿وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ﴾ (الواقعة 34) أَيْ مُقَرَّبَةٍ لَهْمُ Ve min zâlike kavluhum: رَفَعْتُهُ إِلَى السُّلْطَانِVe ba’zılar eyitti: مَرْفُوعَة [merfû’at] مُكَرَّمَة [mukerremet] ma’nâsınadır ki maksûd ezvâc-ı mükerremâttır; “اَللهُ يَرْفَعُ مَنْ يَشَاءُ وَيَخْفِضُ مَنْ يَشَاءُ” dediklerinden me’hûzdur.