اَلرَّصَحُ [er-resah] (râ’nın ve sâd’ın fethiyle) İnsân ve hayvânın enselerinde iki ucanın ve kıynakların mâ-beyni sık olmak ma’nâsınadır ki atta satanı dar ta’bîr olunur, gayr-i mahmûddur.

اَلرُّسْحُ [er-rush] (râ’nın zammı ve sîn’in sükûnuyla) Cem’i. 'Arab tâ’ifesinden bir ‘avrete: مَا بَالُنَا نَرَاكُنَّ رُحْسًا dediler eyitti: أَرْسَحَتْنَا نَارُ الزَّحْفَتَيْنِ Ya’nî âteş müzâhemelerinden; gâh âteş az olup üzerine cem’ olmakla ve gâh ziyâde olup ba’îd olmakla.