iz. ar. 1. Geri çevirme, itip öteye atma, def; yağlı şeyler suyu reddeder. 2. Kabul etmeme, adem-i kabul, ibâ: hediyemi, ricâmı reddetti; red ile cevap verdi. 3. Tanımama, inkâr etme: oğlunu reddetti. 4. Çürütme, cerh etme: delîlini, şâhidini reddetti.

اَلرَّدُّ [er-redd] (râ’nın fethi ve dâl’ın teşdîdiyle) ve اَلْمَرَدُّ [el-meredd] (mîm’in ve râ’nın fethiyle) ve اَلْمَرْدُودُ [el-merdûd] مَعْقُولٌ [ma’kûl] ve مَحْلُوفٌ [mahlûf] gibi masdar olarak ve اَلرِّدِّيدَى [er-riddîdâ] (خِطِّيبَى [hittîbâ] ve خِلِّيفَى [hillifâ] vezninde) Geri döndürmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَدَّهُ رَدًّا وَمَرَدًّا وَمَرْدُودًا وَرِدِّيدَى مِنَ الْبَابِ اْلأَوَّلِ إِذَا صَرَفَهُ يَعْنِي عَنْ وَجْهِهِ

اَلرَّدَادُ [er-redâd] (سَحَابٌ [sehâb] vezninde) ve اَلرِّدَادُ [er-ridâd] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Ondan ismlerdir, geri döndürmeğe denir. Ve 'Arablar رَدَّ عَلَيْهِ الشَّيْءَ derler, o nesneyi ondan kabûl eylemese ve رَدَّ فُلاَنًا derler kavlinde yâhûd fi’linde tahti’e eylese. Ve رَدٌّ [redd] Kötü ve kemter şey’e ıtlâk olunur ki vasf bi’l-masdardır; yukâlu: شَيْءٌ رَدٌّ اَيْ رَدِيءٌ Ve lisânda olan tutkunluğa denir ki kelâmı selâset ve talâkatle edâ edemeyip gûyâ ki hurûfu geri çevirerek tekellüm eder; yukâlu: فِي لِسَانِهِ رَدٌّ أَيْ حُبْسَةٌ

اَلرِّدُّ [er-ridd] (râ’nın kesriyle) Bir şey’in 'imâdına ıtlâk olunur ki ona i’timâd eder, ona zahrını redd ettiği için yâhûd kendisinin 'avârızını ve havâdisini o ‘imâd redd ve def’ eylediği için; yukâlu: هُوَ رِدُّهُ أَيْ عِمَادُهُ

vn. & s. 1. A turning or sending back or away; repelling, rejecting; repulse, expulsion, rejection. 2. A restoring, restoration. 3. A giving an answer, responding to a salutation. 4. A rebutting, refuting an assection. 5. A repudiating; repudiation. 6. A rendering, converting, changing. 7. (law) A canonically distributing the residue of the estate of a deceased person, among those entitled to share when there is no other direct heir. 8. A reducing a fraction or an equation.

اَلرَّدُّ [er-redd] (râ’nın fethiyle) ve اَلْمَرَدُّ [el-meredd] (fethateynle) Döndürmek, sarf ma’nâsına; yukâlu: رَدَّهُ عَنْ وَجْهِهِ يَرُدُّهُ رَدًّا وَمَرَدًّا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ أَيْ صَرَفَهُ Ve kâlallâhu ta’âlâ: ﴿فَلَا مَرَدَّ لَهُ﴾ (الرعد 11) Ve bir nesneyi kabûl etmemek ve tahti’e etmeğe dahi رَدٌّ [redd] derler. Ve geri menziline göndermeğe ve cevâb vermeğe de derler; yukâlu: رَدَّهُ إِلَى مَنْزِلِهِ وَرَدَّ إِلَيْهِ جَوَابًا أَيْ رَجَعَ Ve رَدٌّ [redd] Yaramaz ma’nâsına da gelir, رَدِيٌّ [rediyy] gibi; yukâlu: شَيْءٌ رَدٌّ أَيْ رَدِيٌّ Ve yukâlu: فِي لِسَانِهِ رَدٌّ أَيْ حُبْسَةٌ وَفِي وَجْهِهِ رَدَّةٌ أَيْ قُبْحٌ مَعَ شَيْءٍ مِنَ الْجَمَالِ