s. (pl. ارجم) 1. A cavity in the earth; as, a pond-bed, a well, etc. 2. A grave.

s. pl. Stones placed upon a grave.

اَلرَّجْمُ [er-recm] (râ’nın fethi ve cîm’in sükûnuyla) Katl eylemek ma’nâsınadır. Bu ma’nâ ve ma’ânî-i sâ’ire remy bi’l-hicâre ma’nâsından müteferra’dır; yukâlu: رَجَمَهُ رَجْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا قَتَلَهُ Ve bir adamın nâmûsuna bühtân eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَهُ إِذَا قَذَفَهُ Ve gayb ma’nâsınadır; yukâlu: قَالَهُ رَجْمًا أَيْ غَيْبًا Ve zann ve gümân ma’nâsınadır; yukâlu: قَالَ ذَلِكَ رَجْمًا أَيْ ظَنًّا Ve dost ma’nâsınadır; yukâlu: هُوَ رَجْمُ فُلَانٍ أَيْ خَلِيلُهُ Ve nedîm ve musâhibe denir; yukâlu: هُوَ رَجْمُهُ أَيْ نَدِيمُهُ Ve la’n ve nefrîn ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَهُ رَجْمًا إِذَا لَعَنَهُ Ve sövmek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَهُ إِذَا شَتَمَهُ Ve bir nesneyi külliyyen terk ve kat’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَ فُلَانًا إِذَا هَجَرَهُ Ve kovmak ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَهُ إِذَا طَرَدَهُ Ve bir adamı taşa tutmak, seng-sâr ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَهُ إِذَا رَمَاهُ بِالْحِجَارَةِ Ve رَجْمٌ [recm] Bir kimseye atılan taşın ismidir;cem’i رُجُومٌ [rucûm]dur. Kâle’ş-şârih ve fi’n-Nihâye ve fî hadîsi katâde: “خَلَقَ اللهُ هَذِهِ النُّجُومَ لِثَلَاثٍ زِينَةً لِلسَّمَاءِ وَرُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ وَعَلاَمَاتٍ يُهْتَدَى بِهَا” فَالرُّجُومُ جَمْعُ رَجْمٍ وَهُوَ مَا يُرْجَمُ بِهِ Burada رُجُوٌم [rucûm]dan murâd şihâblardır kevâkib merkezlerinde sâbit olup melâ’ike onların 'alev-i âteş gibi nûrundan ahz ve şeyâtîn üzere remy ederler. Ve رَجْمٌ [recm] Kabre taştan nişân ve 'alâmet nasb eylemek, ‘alâ-kavlin kabr üzere رِجَامٌ [ricâm] dediği taşlar vaz’ eylemek ma’nâsınadır; yukâlu: رَجَمَ الْقَبْرَ رَجْمًا مِنَ الْبَابِ الْأَوَّلِ إِذَا عَلَّمَهُ أَوْ وَضَعَ عَلَيْهِ الرِّجَامِ Ve âteş gibi şiddetle yelmek ma’nâsınadır; yukâlu: جَاءَ يَرْجُمُ إِذَا مَرَّ وَهُوَ يَضْطَرِمُ فِي عَدْوِهِ Burada يَرْجُمُ lafzı sâkıt olan nüshalar sâkıttır.

vn. & s. 1. A pelting. 2. A stoning to death. 3. A reviling, vituperating or cursing, vituperation; a curse. 4. A suspecting; suspicion. 5. An accusing on suspicion, an accusation. 6. A surmising.

اَلرُّجُمُ [er-rucum] (zammeteynle) Şeyâtîn üzere remy olunan nücûma ıtlâk olunur ki murâd şihâbdır, niteki ânifen zikr olundu. Şârihin beyânına göre müfredi رَجْمٌ [recm]dir, حَجْمٌ [hacm] vezninde. Ve kabr üzere nasb olunan taşlara denir ki kabr onunla müsennem olur.

اَلرَّجَمُ [er-recem] (fethateynle) Kuyuya denir; بِئْرٌ [bi’r] ma’nâsına. Ve tennûra denir. Ve değirmi geniş yere denir, جَفْرَةٌ [cefret] ma’nâsına. Ve Ece’ nâm cebel kurbünde bir cebel adıdır. Ve kabre ve mezâra denir. Ve karındaşlara denir, ihvân ma’nâsına. Müfredi Kurâ’-ı Lugavî beyânı üzere رَجْمٌ [recm]dir râ’nın fethi ve cîm’in sükûnuyla ve fethiyle, lâkin bu gûne cem’ ve müfredin keyfiyyeti bize nâ-ma’lûmdur.

(a. i.) : akan yıldız, meteor, (bkz. : şihâb).

(a. i. c. : rücûm) : 1) taşa tutma, taşlama. 2) birine atılan taş. 3) fık. suçluyu beline kadar toprağa gömüp taşlıyarak îdârn ptme. 4) lanetleme, söğme. 5) zan üzerine konuşma.

iz. ar. 1. Taşlama, taşla vurma: recm-i şeyâtîn. 2. f. Müttehemi beline kadar toprağa gömüp taşlanmakla idam cezâsı.

s. (pl. رجوم) 1. Any missile used in pelting. 2. A shooting star. 3. A subject of doubt; a doubt; a guess, a surmise; a suspicion.