s. (pl. ربوع، رباع) A spring or autumn abode; any abode, a dwelling, a home, a camp.

s. An interval of four days between two occurences.

اَلرِّبْعُ [er-rib’] (râ’nın kesriyle) Deve suvarılması aksâmından dört günde bir sulanmağa denir ki üç gün su verilmeyip yâhûd dört gün üç gece verilmeyip dördüncüde sulanmaktır; yukâlu: سَقَىَ إِبِلَهُ الرِّبْعَ وَهُوَ حَبْسُهَا عَنِ الْمَاءِ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ أَوْ أَرْبَعَةَ أَيَّامٍ وَثَلاَثَ لَيَالٍ وَوُرُودُهَا فِي الرَّابِعِ Ve dört günde bir tutan sıtmaya denir ki bir gün tutup iki gün faysal verdikten sonra dördüncü gün tutar; yukâlu: أَصَابَتْهُ حُمَّى الرِّبْعِ وَهِيَ أَنْ تَأْخُذَ يَوْمًا وَتَدَعَ يَوْمَانِ Ve رِبْعٌ [Rib’] Huzeyl kabîlesinden bir recül adıdır.

اَلرُّبْعُ [er-rub’] (râ’nın zammıyla) ve اَلرُّبُعُ [er-rubu’] (zammeteynle) ve اَلرَّبِيعُ [er-rebî’] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Dörtten bir cüz’e denir ki dörte bir ta’bîr olunur; yukâlu: أَخَذَ رُبْعَ مَالِهِ وَرُبُعَهُ وَرَبِيعَهُ أَيْ جُزْءًا مِنْ أَرْبَعَةٍ Ve رُبُعٌ [rubu’] zammeteynle رَبِيعٌ [rebî’] lafzının cem’i olur.

اَلرُّبْعُ [er-rub’] (râ’nın zammıyla) ve اَلرُّبُعُ [er-rubu’] (zammeteynle) ve اَلرَّبِيعُ [er-rebî’] (أَمِيرٌ [emîr] vezninde) Dörtten bir cüz’e denir ki dörte bir ta’bîr olunur; yukâlu: أَخَذَ رُبْعَ مَالِهِ وَرُبُعَهُ وَرَبِيعَهُ أَيْ جُزْءًا مِنْ أَرْبَعَةٍ Ve رُبُعٌ [rubu’] zammeteynle رَبِيعٌ [rebî’] lafzının cem’i olur.

iz. ar. Dörtte bir, bir şeyin dört kısmından bir kısmı. çâr-yek: rub‘-ı maaş = maaşın dörtte biri.

(a. c. : ribâ’, rübû’, erbu’, erbâ’) : 1) ev [bahçesiyle birlikte] . 2) barınılan yer. 3) arazî.

(a. i.) : Avlulu ev.

(a. s. c. : erbâ’, rubû’) : dörtte bir, çeyrek, bir şeyin dört kısımdan bir kısmı.

اَلرُّبَعُ [er-ruba’] (صُرَدٌ [surad] vezninde) Şol deve yavrusuna denir ki mevsim-i bahârda tevellüd eylemiş ola ki ibtidâ-yı nitâc hengâmıdır. Cem’i رِبَاعٌ [ribâ’] denir râ’nın kesriyle ve أَرْبَاعٌ [erbâ’]dır. Ve mü’ennesinde رُبَعَةٌ [rube’at]tır. Cem’inde رُبَعَاتٌ [rube’ât] denir ve رِبَاعٌ [ribâ’] denir râ’nın kesriyle. Niteki devenin âhir-i nitâc hengâmında tevellüd eden yavrusuna هُبَعٌ [huba’] denir, mü’ennesi هُبَعَةٌ [hube’at]tır; ve minhu kavluhum: مَا لَهُ هُبَعٌ وَلاَ رُبَعٌ أَيْ مَا لَهُ مَالٌ