اَلرَّبَّةُ [er-Rebbet] (حَبَّةٌ [habbet] vezninde) Mezhic kabîlesine mahsûs bir beyt adıdır ki Ka’be’ye taklîden binâ edip onda asnâmlarına 'ibâdet ederler idi. Şeref-yâb-ı İslâm olduklarında hedm eylediler. Ve رَبَّةٌ [Rabbet] tâ’if’te sakîf kabîlesine mahsûs Lât nâm sanemin ismidir ki taştan tırâşîde idi, niteki işbu hadîste vârid olmuştur: “لَمَّا أَسْلَمَ عُرْوَةُ بْنُ مَسْعُودٍ وَعَادَ إِلَى قَوْمِهِ دَخَلَ مَنْزِلَهُ فَأَنْكَرَ قَوْمُهُ دُخُولَهُ قَبْلَ أَنْ يَأْتِيَ الرَّبَّةَ” يَعْنِي اللاَّتَ Ve رَبَّةٌ [rebbet] Sarây-ı 'azîme ve hâne-i kebîre denir.

اَلرِّبَّةُ [er-ribbet] (râ’nın kesriyle) Bir nev’ nebât adıdır. Ve bir şecer ismidir; 'alâ-kavlin harnûb ağacına denir. Ve رِبَّةٌ [ribbet] Cemâ’at-i kesîreye denir; cem’i أَرِبَّةٌ [eribbet] gelir, أَجِلَّةٌ [ecillet] gibi; 'alâ-kavlin رِبَّةٌ [ribbet] on bin nefere ıtlâk olunur. Bu ma’nâda râ’nın zammıyla da câ’izdir.

اَلرُّبَّةُ [er-rubbet] (قُبَّةٌ [kubbet] vezninde) Dirlik ve ma’âş husûsunun vüs’atine ve firâvânlığına denir; yukâlu: فِي عَيْشِهِ رُبَّةٌ أَيْ كَثْرَةٌ وَطَثْرَةٌ Ve رُبَّةٌ [rubbet] Şühûrdan mâh-ı zülka’denin ism-i kadîmidir.

اَلرِّبَّةُ [er-ribbet] (kesr-i râ ile) Bir nev’ ottur; cem’i اَلرِّبَبُ [er-ribeb] gelir râ’nın kesriyle ve bâ’nın fethiyle.