اَلذُّلُّ [ez-zull] (zâl’ın zammı ve lâm’ın teşdîdiyle) ve اَلذُّلَالَةُ [ez-zulâlet] (zâl’ın zammıyla) ve اَلذِّلَّةُ [ez-zillet] (zâl’ın kesriyle) ve اَلْمَذَلَّةُ [el-mezellet] (fetehâtla) ve اَلذَّلَالَةُ [ez-zelâlet] (سَحَابَةٌ [sehâbet] vezninde) Hor ve hakîr olmak ma’nâsınadır; yukâlu: ذَلَّ الرَّجُلُ ذُلًّا وَذَلَالَةً وَذِلَّةً وَمَذَلَّةً وَذَلَالَةً مِنَ الْبَابِ الثَّانِي إِذَا هَانَ Ve kavluhu ta’âlâ: ﴿وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ﴾ أَيْ لَمْ يَتَّخِذْ وَلِيًّا يُعَاوِنُهُ وَيُحَالِفُهُ لِذِلَّةٍ بِهِ وَهُوَ عَادَةُ الْعَرَبِ Ya’nî 'âdet-i ‘Arab budur ki hîn-i hâcette def’-i târika-i zillet ve celb-i râfika-i 'izz ü mene’at kasdıyla mu’âzadet ve mu’âvenet eylemek için birbiriyle tehâlüf ve te’âhüd edip ehadühümâ âhere velî ve mu’în olurlar, lâkin hazret-i 'azîz-i mutlak celle şânuhu ve 'azze sultânuhu o resme yâr ve yâverden müstagnî ve cümleye mu’în ve mugnîdir.