vb. subst., 3d. pers, (Old or provincial) See در .

a. 1. Far, far off, distant. 2. Absent. 3. Improbable, incredible.

iz. ar. cm: edvâr. [cem‘i yalnız 8. ve 9. mana ile müsta‘meldir.] 1. Dönme, bir şeyin kendi mihveri üzerine hareketi: devr-i arz, vapur çarkının devri. 2. Bir şeyin etrafına dolaşma: huccâc Kâbe-i Şerîf’in etrafını devr ve tavâf ederler. 3. Bir memleketin her tarafını gezip dolaşma, seyâhat: vâlî-i vilâyet devre çıktı; kaymakam kazasını devr etmektedir. 4. Bazı turuka mensûb dervîşânın dönerek ettikleri zikr ve sema‘. 5. Aktarma, bir şeyin bir kaptan veya bir mahalden diğerine nakli: zahireyi gemiden mahzene devrettiler; bu eşyayı sandıktan dolaba devrettik. 6. Bir şeyin diğerine teslimi: selef kâffe-i defâtir ve evrâkı halefine devretmeye mecburdur: sandığın mevcudunu kime devr ve teslim ettiniz? 7. Bir bölük veya takım askerin teftiş ve muhâfaza-i emniyet için dolaşması: devr kolu; devre çıkmak. 8. [masdariyet manasını muhâfaza etmeyerek] Zaman, ahid, asır: cennet-mekân Kânûnî Sultân Süleyman Hân hazretlerinin devri; fütûhat devri. 9. Bir zamanın münkasım olduğu aksâmın beheri: bazı akvâm-i kadîmede birkaç sene bir devir teşkil ederdi; zatürrenin üç devri vardır; bu hastalığın birinci devri tehlikelidir.

vn. 1. A turning or going round, rotation; revolution. 2. A making go round.

sıf. h. fa. Uzak, baîd.

(a. i. dâr’ın c.) : 1) evler. 2) bölgeler.

(f. i.) : 1) geçmiş dersleri hatırlama. 2) casus; hafiye. 3) şarap kadehi.

(a. i. c. : edvar) : 1) dönme, bir şeyin etrafını dolaşma. 2) dönüp dolaşma. 3) nakil, aktarma. 4) bir şeyi, başkasına teslim etme.

(f. s.) : uzak. (bkz. : dîr2) . dûrbîn : 1) uzağı gören; 2) i. dürbün. dûr 0 dırâz : uzun uzadıya.

s. (pl. ادوار) 1. A revolution, circuit, rotation. 2. A circumference or periphery. 3. A turn, twist, whorl. 4. A mode of turning or revolving. 5. A turn or circuit of duty or of action, a period of revolution of a heavenly body. 6. A vicious circle of reasoning. 7. A cycle, a period of time. 8. The period of a sovereign’s reign.