iz. ar. cm: delâil, edile, edillâ. [دلالت delâlet’den sıfm.] 1. Kılavuz, rehber, yol gösterici: çölde yol bulmak için delile ihtiyaç vardır. [bu mana ile üçüncü cem‘i gelirse de lisânımızda nâdir olarak kullanılır.] 2. Bir davayı ispata yarayan şey, senet, burhan: bu davaya bir delil getirmeli; bunu ispat için deliliniz var mıdır? davasını delâil-i kaviyye ile, edille-i muknia ile ispat etti. îrâd-ı edille = deliller getirme. 3. Nişân, alâmet: bu söz akıl ve zekâvetine delildir.