اَلْخَيِّرُ [el-hayyir] (hâ’nın fethi ve yâ’nın kesri ve teşdîdiyle) Hayrla muttasıf olan kimse; yâ’yı tahfîf dahi etmek câ’izdir, مَيِّتٌ [meyyit] ve مَيْتٌ [meyt] gibi; yukâlu: إِمْرَأَةٌ خَيِّرَةٌ وَخَيْرَةٌ Ve خَيِّرَةٌ [hayyiret] Fazl ve ziyâde ma’nâsına dahi gelir. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿أُولَئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ﴾ (التوبة 88) أَيِ الْمَثُوبَاتُ الْفَاضِلَةُ وَالدَّرَجَاتُ الْعَالِيَةُ وَقَالَ اللهُ تَعَالَى ﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ﴾ (الرحمن 70) Bu âyet-i kerîmede Ahfeş eyitti: Vaktâ ki hayrla bir nesne sıfatlansa sâ’ir sıfata teşbîh olunup âhirine hâ-i te’nîs ilhâk olunur, أَفْعَلُ [ef’al]-i tafdîl ma’nâsı murâd olmaz. Ammâ kaçan ki bununla أَفْعَلُ [ef’al]-i tafdîl ma’nâsı murâd olsa فُلَانَةُ خَيْرُ النَّاسِ derler, خَيِّرَةُ النَّاسِ demezler ve فُلَانٌ خَيْرُ النَّاسِ derler, أَخْيَرُ النَّاسِ demezler. Ve أَفْعَلُ [ef’al] ma’nâsına olduğu için tesniye ve cem’ olunmaz.