İyi, hayır dua, iyilik, sadaka, daha iyi, iyi dilek, kar, uygun. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; yeğ, hayrat (خَيْرَاتٌ), doğal kaynaklar (خَيْرَاتٌ), fayda, yoksullara yardım, sıhhat, daha hayırlı, yarar, afiyet, nimet, ala, menfaat, zenginlik, inayet, güzel, servet, lütuf, hoş, varlık, hamd, para, şükran, münasip, mal, yerinde, bolluk, refah, sağlık, en iyi, mükemmel, çok mal, hayır işleme, lezzetli, ahlakın güzel gördüğü, avantaj, yararlı, faydalı, hayır, hasenat.

على tercih etmek, (…arasında بَيْنَ, فِي) seçim yaptırmak, (…arasında بَيْنَ, فِي) seçim sunmak, seçim yaptırmak, seçenek sunmak.

اَلْخَيْرُ [el-hayr] (hâ’nın fethi ve yâ’nın sükûnuyla) Şol nesnedir ki شَرٌّ [şerr]in mukâbilidir; yukâlu: خِرْتَ يَا رَجُلُ Ve خَيْرٌ [hayr] Rûzî kılmak ma’nâsına dahi isti’mâl olunur; yukâlu: خَارَ اللهُ لَكَ Ve mâl ma’nâsına da gelir. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿إِنْ تَرَكَ خَيْرًا﴾ (البقرة 180) أَيْ مَالًا

اَلْخَيِّرُ [el-hayyir] (hâ’nın fethi ve yâ’nın kesri ve teşdîdiyle) Hayrla muttasıf olan kimse; yâ’yı tahfîf dahi etmek câ’izdir, مَيِّتٌ [meyyit] ve مَيْتٌ [meyt] gibi; yukâlu: إِمْرَأَةٌ خَيِّرَةٌ وَخَيْرَةٌ Ve خَيِّرَةٌ [hayyiret] Fazl ve ziyâde ma’nâsına dahi gelir. Kâlallâhu ta’âlâ: ﴿أُولَئِكَ لَهُمُ الْخَيْرَاتُ﴾ (التوبة 88) أَيِ الْمَثُوبَاتُ الْفَاضِلَةُ وَالدَّرَجَاتُ الْعَالِيَةُ وَقَالَ اللهُ تَعَالَى ﴿فِيهِنَّ خَيْرَاتٌ حِسَانٌ﴾ (الرحمن 70) Bu âyet-i kerîmede Ahfeş eyitti: Vaktâ ki hayrla bir nesne sıfatlansa sâ’ir sıfata teşbîh olunup âhirine hâ-i te’nîs ilhâk olunur, أَفْعَلُ [ef’al]-i tafdîl ma’nâsı murâd olmaz. Ammâ kaçan ki bununla أَفْعَلُ [ef’al]-i tafdîl ma’nâsı murâd olsa فُلَانَةُ خَيْرُ النَّاسِ derler, خَيِّرَةُ النَّاسِ demezler ve فُلَانٌ خَيْرُ النَّاسِ derler, أَخْيَرُ النَّاسِ demezler. Ve أَفْعَلُ [ef’al] ma’nâsına olduğu için tesniye ve cem’ olunmaz.

اَلْخِيرُ [el-hîr] (hâ’nın kesri ve meddiyle) Kerem ma’nâsınadır.