اَلْخَوُّ [el-havv] (hâ’nın fethi ve vâv’ın teşdîdiyle) Bu dahi hâne yıkılmak ma’nâsınadır; yukâlu: خَوَّتِ الدَّارُ بِتَشْدِيدِ الْوَاوِ يَعْنِي مِنَ الْوَاوِي خَوًّا إِذَا تَهَدَّمَتْ Ve خَوٌّ [havv] Bala denir, عَسَلٌ [‘asel] ma’nâsına; hâ’nın zammıyla da lügattir. Ve matara dâll olan kevkeb imtâr eylemeyerek نَوْءٌ [nev’] ve sukût eylemek ma’nâsınadır; zîrâ ‘Arablar matarı nev’-i kevâkibe isnâd ederler; yukâlu: خَوَتِ النُّجُومُ خَوًّا َأَيْ أَمْحَلَتْ فَلَمْ تُمْطِرْ