vn. 1. A beast’s bellowing. 2. An arrow’s whizzing.

vn. & a. 1. A being pliant, supple; pliancy. 2. A yielding, an abating; abatement.

sıf. fa. [خوردن horden fiilinden ims.] Yiyen, âkil: köfte-hor = köfte yiyen. [خوار hâr] Gibi.

vulg. hor, s. 1. A bay, a strait, a channel; a river mouth on the sea, a harbor. 2. A low-lying bottom where water is apt to collect.

mh. Uyurken çıkarılan sesi ve bol bol akan şeyin sadâsını taklit ve tasvîr eder: hor hor uyumak: hor hor akmak.

sıf. [fa. خوار hâr’dan.] Hakîr, zelîl, mübtezel: hor tutmak, kullanmak = gözetmemek, dikkat etmemek; hor bakmak = istihkâr etmek; hora gelmek = dayanıklı olmak.

(f. s.) : yiyen, yiyici. Mirâs-hôr : miras yiyen, (bkz. : hâr).

(f. i.) : 1) Güneş. 2) ışık, aydınlık, (bkz. : hâr, nûr, ziya).

(f. i.) : Güneş, (bkz. : Âf-tâb, Hurşîd, Mihr, Şems). 2) yiyecek, yiyinti, (bkz. : hûrd, hûrdenî).

i. Güneş, şems: hûr u mâh.