s. 1. A large tray which serves as a dining-table. 2. A chopping-board for meat. 3. Food, victuals; a meal. 4. One’s board.

a. Who reads, recites, or chants.

i. Emîr, hâkim, hükümdâr: Buhârâ, Hîve, Herat hânı. ─ Selâtîn-ı Osmâniye esâmîsine ilhâk olunur: Sultân Osman Gâzî Hân.

اَلْخُوَانُ [el-huvân] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلْخِوَانُ [el-hivân] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Siniye ve tepsiye ve sofraya denir ki üzerine ta’âm vaz’ ve ekl olunur, إِخْوَانٌ [ihvân] dahi lügattir, hemze-i meksûre ile; ve minhu’l-hadîsu ey hadîsu’d-dâbbeti: “حَتَّى إِنَّ أَهْلَ الْإِخْوَانِ لَيَجْتَمِعُونَ فَيَقُولُ هَذَا يَا مُؤْمِنُ وَهَذا يَا كَافِرُ” Ve خِوَانٌ [hivân] kelimesinin cem’i أَخْوِنَةٌ [ahvinet] ve خُونٌ [hûn] gelir hâ’nın zammıyla. Şârihin beyânına göre Fârisîden mu’arrebdir.

اَلْخَائِنُ [el-hâ’in] ve اَلْخَائِنَةُ [el-hâ’inet] (bunda tâ’ mübâlaga içindir) ve اَلْخَؤُونُ [el-ha’ûn] (صَبُورٌ [sabûr] vezninde) ve اَلْخَوَّانُ [el-havvân] (شَدَّادٌ [şeddâd] vezninde) خِيَانَةٌ [hiyânet]ten ism-i fâ’illerdir. خَائِنٌ [hâ’in] lafzının cem’i خَانَةٌ [hânet] gelir ve خَوَنَةٌ [havenet] gelir fetehâtla ve خُوَّانٌ [huvvân] gelir, رُمَّانٌ [rummân] vezninde.

sıf. fa. [ar. tekbîr = m. fa. hânden = okumak] Tekbîr okuyan, tekbîr getiren: cümlesi bir ağızdan tekbîr-hân oldular.

(f. s.) : okuyan, okuyucu, çağıran. Duâ-hân : duâ eden. Ebced-hân : ebced okuyan. Gazel-hân : gazel okuyan. Mevlid-hân : mevlit okuyan.Salâ-hân : sala veren, sala çağıran, [“handen” mastarından].

(f. i.) : 1) yemek sofrası; üstüne yemek konulan tepsi, sini. 2) ahçı dükkânı. 3) yemek, (bkz. : taam).

(a. s. hâin’in c.) : hâinler, hiyânet edenler.

اَلْخُوَانُ [el-huvân] (غُرَابٌ [gurâb] vezninde) ve اَلْخِوَانُ [el-hivân] (كِتَابٌ [kitâb] vezninde) Siniye ve tepsiye ve sofraya denir ki üzerine ta’âm vaz’ ve ekl olunur, إِخْوَانٌ [ihvân] dahi lügattir, hemze-i meksûre ile; ve minhu’l-hadîsu ey hadîsu’d-dâbbeti: “حَتَّى إِنَّ أَهْلَ الْإِخْوَانِ لَيَجْتَمِعُونَ فَيَقُولُ هَذَا يَا مُؤْمِنُ وَهَذا يَا كَافِرُ” Ve خِوَانٌ [hivân] kelimesinin cem’i أَخْوِنَةٌ [ahvinet] ve خُونٌ [hûn] gelir hâ’nın zammıyla. Şârihin beyânına göre Fârisîden mu’arrebdir.