iz. ar. 1. Karıştırma, mezc: eczâyı halt etmek. 2. Münâsebetsiz söz söyleme, hezeyân etme: artık halt ediyor.

iz. ar. cm. ahlât. Tıbb-ı kadîmde beden-i insanda farz olunan dört unsûrun beheri ki: dem, balgam, sevdâ ve safradan ibâret idi. [cem‘i daha müsta‘meldir.]

ب karmak, harmanlamak, (بَيْنَ iki şeyi, بَيْنَ… وَ…) karıştırmak, بين / karmak, katmak, birbirine karıştırmak, harman yapmak.

Harmanlanmak.

Karıştırma. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; karma, katma, karışma, karışım.

Karmak. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; karışıklığa sebep olmak, بين / karmak, katmak, birbirine karıştırmak, harman yapmak, anlaşmazlığa sebep olmak, karıştırmak, melezleştirmek.

(a. i. c. : ahlat) : 1) eski hekimlerin insan vücudunda var saydığı : safra; sevda; dem; balgam gibi dört unsurdan herbiri.

(a. i.) : 1) karıştırma, (bkz. : meze). 2) fena, münasebetsiz söz söyleme. 3) nazlanma.

Karıştırma. Az kullanılan anlamları ise şunlardır; karışma, (le) harman olma, anlaşılmaz olma, karma, harman, saçma söz, alaşım, hezeyan, halt, karışım, karışım malzemesi.

Karışım malzemesi, karışım, harman.