اَلْخَلَجُ [el-halec] (fethateynle) Kişi inleyip kemiklerinin veca’ından şikâyet etmek yâ tûl-i meşyden yâ kesret-i 'amelden; tekûlu minhu: خَلِجَ مِنَ الْبَابِ الرَّابِعِ

اَلْخُلُجُ [el-huluc] (hâ’nın ve lâm’ın zammıyla) خَلِيجٌ [halîc]in cem’i.

aşağıbak.

اَلْخَلْجُ [el-halc] (hâ’nın fethi ve lâm’ın sükûnuyla) Çekip koparmak; yukâlu: خَلَجَهُ يَخْلِجُهُ خَلْجًا مِنَ الْبَابِ الثَّانِي Ve devenin veledin memeden kesmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَجْتُهَا أَيْ قَطَمْتُ وَلَدَهَا Ve خَلْجٌ [halc] Göz eli işâret etmeğe dahi derler; yukâlu: خَلَجَهُ بِعَيْنِهِ أَيْ غَمَزَهُ Ve meşgûl kılmak ma’nâsına da gelir; yukâlu: خَلَجَنِي أَيْ شَغَلَنِي وَيُقَالُ خَلَجَتْهُ أُمُورُ الدُّنْيَا

prop. n. See خلاج.

اَلْخُلُجُ [el-huluc] (zammeteynle) 'Arabdan bir kavmdir ki 'Advân b. kays-ı 'Aylân gürûhundan idiler. Emîrü’l-mü’minîn Fârûk-ı a’zam radıyallâhu 'anhu onları haris b. Mâlik b. en-Nadr b. Kinâne’ye ilhâk eyledi. ‘Advân’dan müntezi’ oldukları için خُلُجٌ [huluc] ile tesmiye olundular. Ve خُلُجٌ [huluc] Bedenleri ra’şe-dâr olan kimselere denir; خَلِيجٌ [halîc] müfredidir. Ve asl ve nesebleri meşkûk ve müştebih olan gürûh ve cemâ’ate denir, nesebleri husûsunda münâza’a olduğu için.

اَلْهُلْجُ [el-hulc] (hâ’nın zammıyla) Te’vîl ve ta’bîre salâhiyyeti olmayan rü’yâlara denir ki adgâs-ı ahlâm ta’bîr olunur.

اَلْخِلِجُّ [el-hilicc] (فِلِزٌّ [filizz] vezninde) Ba’îd mahalle ıtlâk olunur.

خُلَّجٌ [hullec] (دُمَّلٌ [dummel] vezninde) Bir recül ismidir. Ve ‘Abdulmelik b. hullec etbâ’-ı tâbi’îndendir.

s. pl. of خلج , q. v.